Afgelopen zaterdag stond de eerste officiële sportactiviteit van het seizoen op de kalender. Officieus was er reeds wat af-gedart-en-sjoelt onder genot van appeltaart, bier en andere vetmakers. Hoog tijd dus om de winterkilo’s volgens nieuw recept in Domein t’Appel te verbranden. De rit werd geheel in thema op dikke banden verreden. De gehuurde Appel-Terrain-Bikes stonden ‘klaar’ aan de oprit van de voorzitter. Zo ook JV die een enkeltje fiets verkoos boven een retourtje auto.
Rijkelijk gehuld in wielerkleding besteeg de groep SOW-ers hun fiets. Bij gebrek aan Tineke stonden de vier alpaca’s van de buren klaar om ons uit te zwaaien. Aan de oproep van Ton om overschoenen aan te trekken vanwege de, op sommige plekken, diepe plassen was maar mondjesmaat gehoor gegeven. Om niet vanuit de start met natte voeten te rijden werd er dan ook vakkundig om de plassen heen gereden.
Al snel bleek dat het materiaal van HS te lijden had onder al het ploeteren. Een autogarage in Garderen moest eraan te pas komen om de riem wat strakker aan te trekken. Trapassleutel 14 deed gelukkig zijn werk en zo kon het korte uitstapje van de route in omgekeerde volgorde worden vervolgd. Kind aan dorp KG merkte op dat zijn vertrouwde IJssalon nog met winterreces is. Dat is maar goed ook, we komen hier tenslotte om af te vallen.
Eenmaal terug in het bos had TonTon de route niet helemaal scherp. Garmin stuurde de groep zeven richtingen uit waarna Gerard het juiste spoor ook niet meer wist te vinden. Na een tijdje stilgestaan te hebben bleek hij op de zevensprong te staan met jawel, een kapotte fiets… Waar de een last had van een los pedaal had de ander te maken met een kapot pedaal. De verhuurder zou een nieuwe fiets komen brengen en er wordt afgesproken om elkaar bij de lunch weer te ontmoeten.
Het vele oponthoud ging niet bij iedereen in de koude kleren zitten. De benen van CvE protesteerden dat ze plots uit hun winterslaap waren gerukt. Hij besloot huiswaarts te keren daar er op dat punt nog behoorlijk wat kilometers te verbranden waren. Henk, sociaal als vanouds, koos voor verbroedering.
De vooraf aangekondigde meterslange plassen lagen nog steeds te glinsteren op de paden. Geheel volgens eigen wijze nam JV de plas middendoor resulterend in een tuimeling op het diepste punt. Gelukkig hebben we de beelden nog. In het vervolg werd Jeroen Plasterk uitverkoren tot verkenner. In Elspeet was er een hereniging met Gerard om de lunch gezamenlijk te nuttigen. Omwille van de privacy wordt geen verslag gedaan van de maaltijd. We kwamen hier tenslotte om af te vallen.
Direct na de lunch bleek ook de nieuwe fiets van Gerard niet correct afgesteld. Een platte achterband moest verholpen worden bij de fietsenmaker verderop. In vlot tempo werd de resterende 40 kilometer op het zadel verteert. Een mooie route door bos en heide met hier en daar een stuk asfalt om op bij te komen. De basis is gelegd, de kilo’s eraf. Klaar voor Lopik!
Uw verslaggever ter plaatse: Jurriën van Eck