Allesbehalve sloom oosjun

Op het Westeinde bleek het fietspad ons toch meer bewegingsruimte te verschaffen dan de drukke autoweg – zo merkte ook Henk –, we namen het gestuiter op het betegelde pad dan maar voor lief. Lekker doorrijden zonder tussen de auto’s te geraken is ook wat waard.

Terwijl we het ander SOW-treintje langzaam maar zeker uit ons gezichtsveld zagen verdwijnen, sloegen we – in tegenstelling tot de andere groep – linksaf de Broekweg op. René, één van de routeleiders dus, was duidelijk van plan een ander rondje te rijden dan die andere routeleider met dezelfde achternaam. Het zou een prachtig fietsvriendelijk rondje blijken te worden.

Met het soms in de ogen prikkende laagstaande zonnetje boven de groene polderlanden werd het trainingsrondje door goed samenwerken van de renners toch nog van een hoogstaand niveau. Er zat een lekker vaartje in de groep en er werd voor sommigen ruimte gelaten om zich even uit te sloven, zoals Hans en Jeroen die op de Col d’Aquatre voor de bergtrui sprintten. Direct na de afzink werd er – tot verrassing van sommigen – rechtstreeks geslagen het fietspad langs de A4 op. Een heerlijk zwabberend pad met perfect asfalt, de vaart ging er vanzelf door omhoog. Bijna aan het einde reden we een verloren politiewagen tegemoet, die daar met een ander doel rondreed dan renners zonder helm te spotten. JKH haalde opgelucht adem en liet zijn lokken wapperen in de wind.

Op het Molenpad vanuit Zoeterwoude werd er als vanouds iets extra’s gegeven. Gerard keek er van op, maar schikte zich ogenschijnlijk moeiteloos in het op hol geslagen treintje. De oorzaak van het sterke rijden van Hans bleek bij navraag niet met ‘puur talent’ van doen te hebben maar met met een maaltje snijbonen. Iets anders dan dat kan het niet geweest zijn, want ook de eveneens sterk rijdende Marcel had deze vooravond hetzelfde prakkie op het menu gehad.

Eenmaal in Spookverlaat werd duidelijk dat JKH zuinig met zijn energie moest omgaan om op een leuke manier thuis te komen. Er werd daar uiteraard rekening mee gehouden, maar er waren erbij die niet te remmen waren. De vanuit de achterhoede gedane aanwijzingen van onze ‘één van de routeleiders’ om linksaf te slaan, werden voorin niet altijd gehoord, zodat de groep zich net voor de afslag ‘Ravelijnpad’ dreigde te splitsen. De hergroepering werd snel gerealiseerd want we maken het natuurlijk graag Samen op Weg af.

Langs de N11 werd voor even getemporiseerd, om op de flanken van de Col de Zeeman de boel voorin te zien ontploffen. Hans pakte er geheel in zijn nopjes de noppentrui van het bergklassement. Richting Boskoop langs de Gouwe werd alles als altijd op de grote molen gedaan. GH gaf andermaal blijk hier wel raad mee te weten. Uiteindelijk gaven RvE, HvE, JV en MHO op de denkbeeldige meet elkaar maar weinig toe.

Dank bestond er voor ‘één van onze routeleiders’ voor de fraaie lus. Het was een mooie trainingsavond. of zoals GH vaststelde: “Gezellig. Precies lang genoeg.”