Alles voor het Langepad

Eenmaal voorbij Rijnsaterwoude wappert JKH eraf, we houden stil om een hergroepering te hebben. Voorbij Leimuiden rijden we via Burgerveen naar Nieuw-Vennep. We passen nog een paar keer ons tempo aan om toch vooral gezeuven te blijven. EC en Hans rijden zichtbaar genietend van goede benen rond en verzorgen beleefd kopwerk. JV en JvE verzorgen heel veel vuil werk, en MHo is sowieso niet vies van een stevig kopbeurtje.

We schampen de zuidkant van Hoofddorp en rijden dan door een parkachtig gebied het fietspad langs de Drie Merenweg op (het zogeheten ‘Langepad’, zie SOWeetje). Het blijkt een bijzonder fietspad, want het ligt kilometerslang te kronkelen onder in duo’s geplaatste stroommasten. Het asfalt is er goed, de verkeersdrukte minimaal, dus gaat het tempo er vanzelf verder op. We deinen onophoudelijk van links naar rechts, heerlijk. (Zoom op Strava maar eens in op het bewuste traject!). De RouteLeider had het bijzondere pad jaren geleden al eens ontdekt en trakteerde ons nu daar de volgroeide versie van.

We bereiken duizelig van het wiegen de randen van Lisse, waar we vervolgens het landschappelijk gelegen plaatsje Abbenes passeren. Als het even speeltijd is en een viaduct door enkele SOW-ers is geattaqueerd, is JKH op achterstand gereden. Eigenlijk is een trainingsavond voor de Alphense diesel te kort om goed en wel op stoom te komen. De man van de lange adem gaat niet zo lekker op al dat korte gedoe. In plaats van een viaduct op te knallen is hij, zeg maar, meer de man van een ‘Sabbati Col’. Des te knapper dat hij de avond uitrijdt en zo toch weer bruikbare kilometers toevoegt aan zijn totaal.

Via Nieuwe Wetering komen we weer op meer vertrouwd gebied. Enkele koude druppels voelen we op ons neerdalen. De daarbij behorende regenboog toont zich aan de oostelijke hemel.

Als Gerard zich richting Hoogmade met forse tred op kop nestelt, horen we achter hem verzuchten “dat het maar goed is dat hij binnenkort slechts twee dagen gaat woon-werken”. Omdat de Ruigekade nog altijd is afgesloten, moeten we een lus via Koudekerk maken. We rijden via de Maximabrug, waarna Gerard blijk geeft van omgevingskennis. Hij rijdt via een eigen route ons weer achterop, waarna we de Compierekade opdraaien. Maar niet voordat we afscheid van Jankees hebben genomen, die langs de N11 huiswaarts rijdt.

Eenmaal op het bredere deel van de kade, komen we in het zicht van de vaste camera. Jurriën neemt het initiatief tot een (lange) sprint. Hij zou het tot de denkbeeldige finishlijn volhouden om JV (net) achter zich te houden. Op eerbiedwaardige afstand daarachter vinden MHo en HvE elkaar in een gedeelde bronzen plak.

Via het Laag Boskoop rijden vijf SOW-ers, na het uitzwaaien van EC, de route uit. Het was werkelijk een juweel van een rondje, niet in het minst vanwege de fraaie belichting door de onderstaande zon.