Wat als de gehele jeugdafdeling (wegens uiteenfietsende redenen) en alle jonge vaders (wegens de avondvierdaagse) ontbreken? Dan nog hou je een SOW-peloton over van acht tot het bot gemotiveerde renners over! Routeleider sprak over een lus langs Haarzuilens, dat klonk best ver. Het werd een mooie tocht.
We reden achter een gretig rijdende HS Boskoop aan de oostzijde uit. Zo kwamen we ook op de Warmoeskade te rijden, hetgeen goed voor Gerards verwerking was. Het was goed hem weer in ons midden te hebben, en hij genoot er (met weliswaar wat lichte bibbertjes) weer zichtbaar van. De route leidde ons via Bodegraven en Nieuwerbrug aan de noordzijde van de Oude Rijn richting Woerden. Een Ons Onbekende Renner reed kilometerslang voor ons uit, waar we maar niet op inliepen. Knap werk van de eenling, zeker gezien de forse tegenwind die ook hem parten zou moeten spelen. Pas kort voor het inrijden van de bebouwde kom haalden we hem bij, niet in het minst vanwege robuust kopwerk van met name MHo. De O.O.K. rouleerde nog even dankbaar in ons groepje mee om voor Woerden links naar Zegveld af te slaan.
We reden Woerden aan de noordzijde voorbij om daarna Harmelen te volgen. Het achttal wisselde de kopbeurten netjes af, waarbij de een wat meer overtuiging toonde dan de ander, maar de kruissnelheid nooit dramatisch wegzakte. En dat was knap, want op het (te) smalle fietspad van de Rijndijk (ter hoogte van Haarzuilens) rijdend richting Portengen toonde de wind zich op zijn kwaadst. Vooral Eelco pakte hier zijn verantwoordelijkheid en verzorgde lange tijd mooi kopwerk. De rest volgde zijn wiel, wat beukend tegen de wind niet vanzelf ging. Maar knap hoe de groep een groep bleef, waarbij even rekening gehouden moest worden met GH die een gaatje had moeten laten.
Voorbij Portengen, waar we gelukkig weer op bredere wegen kwamen te rijden, voltrok zich een vogeldrama toen een duif vanuit de berm tussen de spaken van Martin terechtkwam. Het arme beest werd tussen de stalen guillotines ter plekke ontvederd en de nek gebroken. Tijd voor een kort moment ter nagedachtenis hadden de SOW-ers niet en werd er even verbaasd als geschrokken verder gereden. De heerlijk brede parallelweg ‘Meentweg’ werd halverwege rechtsafslaand verlaten en voelden we op de Spengen hoe hinderlijk vlagerige zijwind kan zijn. Maar we hadden elkaar en alle acht bleken in goede doen. Via Woerdense Verlaat reden we ter hoogte van Noorden eens niet over het koeienpad naar Zevenhoven, maar via de bredere Kousweg. Daar werd vanachter gewaarschuwd dat er achteropkomend verkeer onderweg was. De instructie “Achter!” werd vooraan echter verstaan als “Zachter!” hetgeen voor wat misverstand zorgde. (Is daar wat op te verzinnen? We passen de SOW Mores er graag op aan.)
Vervolgens sloegen we linksaf de Jonge Zevenhovenseweg op, alwaar GH het ruime zicht op oneindige wegen vanaf poleposition wilde aanschouwen. Kilometerslang ging hij de groep voor, allen heerlijk genietend van het windje mee waar we zo hard voor gewerkt hadden die te bereiken. Ook waar de kaarsrechte weg voorbij Zevenhoven ‘Stationsweg’ is gaan heten, bivakkeerde GH in koppositie. Pas toen hij de Hogedijk (!) gepasseerd was en we links de Korteraarseweg insloegen, gaf hij kop af. Na een mooie kopbeurt van MHu kwamen we niet voor het eerst dit seizoen uit op de Oostkanaalweg. En tja, dan weet je het wel hoe laat het is.
MHo nam er het initiatief door het tempo hoog te houden en geleidelijk aan wat op te voeren. JKH (de benjamin van de groep) was degene die de versnelling doorzette. Met de slotklim in zicht bemoeide ook uw verslaggever zich met de sprint, om dit keer eens van nabij de sprintuitslag mee te beleven. Met potlood en notitieblok in handen zag uw verslaggever-ter-plekke notabene zichzelf de heuvelsprint winnen, nipt voor MHo die natuurlijk indruk maakte door niet alleen de voorbereiding op de sprint al te hebben verzorgd, maar ook lange tijd de leadout te hebben gedaan en uiteindelijk de sprint (bijna) had afgemaakt.
Na het luswerk rond de Alphense hefbrug werd er afscheid genomen van de goed rijdende JKH. Ten westen van de Gouwe werd nog eenmaal het vuurwerk ontstoken. Zonder anderen tekort te doen was het hier RvE die na een avondje sterk rijden nog voldoende over had om zich helemaal leeg te trekken. Ook op dit traject maakte MHo weer veel indruk.
In ontspannen modus werd in de Colijnstraat uitgebold. Voldaan kwamen we thuis waar we getracteerd werden op een uitnodigende app van Bob en Dennis voor de BobDenBob. Daar mag naar uitgekeken worden, en dat doen we dan ook!
Eelco, bedankt voor de mooie (k)lus!
Uw verslaggever ter plaatse: Hans van Eck
Dank weer Hans voor het mooie verslag. Het duif incident heb ik gemist.
Haha, jouw focus op de koers is ongekend!