Tochie Kinderdijk Gruppo 1

De oversteek naar Kinderdijk is er eentje van goed geluk. Dat goede geluk bleek dit keer tegen te vallen daar er meerdere twee-deks-cruise-schepen van Franse rederij voorrang kregen. Aan de overkant van het water bleek het blik toeristen, met fotocamera’s paraat, reeds aangemeerd te zijn. Erwin vraagt zich hardop af wat er nou zo bijzonder is aan een stel molens en durft te betwijfelen of zijn gezin dit stukje Nederlands trots ooit heeft bezocht. Jeroen du Moulin laat zijn molenwielen extra hard draaien om zo in recordtijd tussen volk en buitenland door te manoeuvreren. Toen hij ook het mooiste stukje Alblasserwaard rap aan de groep voorbij liet gaan, werd er even getemporiseerd.

De lunch werd genoten bij de selfservice in de Biesbosch waar gruppo 2 even later ook zijn aansluiting kon vinden. Dat de definitie van selfservice ook op onderhoud van tafel en stoel zou slaan hadden we niet verwacht, maar met een beetje kilo’s afwegen van Ton & Thijs kon René nog nèt plaatsnemen aan de tafel van gruppo 1. Met gevulde buik vertrok gruppo 1 in originele staat minus JV voor een kort lusje Biesbosch. Om het ‘prachtige’ Sliedrecht te verlaten werd netjes de omleidingsbordjes gevolgd die, zo bleek later, ons enkel de verkeerde kant uitstuurde. Ook de bandjes van Thomas protesteerde hevig en vroegen om een nieuw bandje. Ditmaal niet gevuld met protestantse of gereformeerde lucht, maar door een heel ander soort lucht. JvE zijn elektrische lucht pompte het bandje harder op dan noeste arbeid ooit zou kunnen bewerkstelligen.

Op de dijk bij Ottoland stond een stevige zijwind die Erwin even de voeten aan de grond liet zetten. Het is ook vanaf daar dat Koen zich als doorgewinterd decaan ontfermde over zijn metgezel. Een sterk staaltje Samen Op Weg ontvouwde zich op het parcours van de Arno Wallaard Memorial. Vanaf hier werd via Bergambacht en Stolwijk gereden richting de Reeuwijkse Plassen. Die, als je de route volgt, een kilometer korter zou zijn dan als je van de route af zou wijken…