Onder het klokkenspel van 10 uur kwamen AvH, CvE en JvE het gemeenteplein opgereden. Van kwartetten was dit keer geen sprake dus werd er gekozen om te Triominossen. Al driebreed babbelend werd er gereden richting Zwammerdam. De conclusie van dit eerste overleg was dat de hoogtepunten van de SOWielerkalender zeer rap naderden. Over exact drie weken staat het rondje Markermeer op de planning en twee weken daarna volgt de AAAA. CvE stuurt vrouw en kinderen voor een paar weken ergens anders heen; AvH besteed de werkzaamheden op de tuin de komende tijd uit en JvE gaat speeddaten met zijn aankomende nieuwe bolide. Dit alles om fit aan de start te staan van wat toch wel weer een spektakelstuk moet worden.
In de Meije was het over met de plannen, er moest namelijk ook nog Triominos gespeeld worden. De eerste zet was voor CvE die een 3-6-5 op het bord legde. U begrijpt het al de 3 en de 6 kwamen beide in de snelheid voor terwijl de 5 stond voor het aantal kilometer. De beurt was nu aan JvE die daar een 3-5-4 tegenaan legde. Zo werd er keurig beurt voor beurt een steen gelegd tot de wind vrijspel kreeg richting De Hoef. Het eerste figuurtje leek gemaakt met als maar stenen van 30-32.
Richting Amstelhoek kwamen we achter een derny eh.. trekker te zitten die maar wat graag het tempo verlaagde naar de 20. In plaats van rechtsaf de brugover stuurde routeleider JvE de mannen links om zo via een alternatieve weg aan de goede kant van het water uit te komen. Scheelt weer een pontje. Het was ook daar dat de gashendel een paar standjes strakker werd aangetrokken. Vanaf Abcoude naar Weesp lieten AvH en JvE het werk aan CvE die zichtbaar genoot van het harde stoempen. Tot verbazing kwamen we bij binnenkomst van Weesp achterop gereden bij Gruppo Slakko. Ze hadden een naam hoog te houden al was het nodige onderhoud aan een achterwiel op de hefbrug in Boskoop een goed excuus. Het slakkenspoor lag er inderdaad nog vers bij op die hefbrug om een uur of 10.
Tijd voor de lunch! CvE had vooraf al een mooie locatie voor een lunch gevonden bij ‘Het Helletje’. Geen naam om mee te adverteren zou je zeggen, maar blijkbaar heeft het toch succes opgeleverd. In het zonnetje op een boot op een terras. Beter kan het toch haast niet zo’n ontgroening na een jaar zonder. Met een volle maag en een voldaan gevoel van de eerste helft à 33 gemiddeld moest er weer gefietst worden. Ongeveer nog een donderdagavondrit te gaan aan kilometers, easy. Vooralsnog was de wind voornamelijk zoals je hem niet vaak meemaakt in het begin. Lief. Maar de wind zou de wind niet zijn als deze zich toch nog weet te manifesteren als een etter. Dat zwaard hing toch een beetje boven het hoofd vanaf Breukelen dus werd er afgesproken om ‘niet te gek en strak’ te rijden.
Voor Vreeland komen we wederom een SOW-Trio tegen dat er zo te zien aardig de sokken in heeft. Iets van de glorie van de begenadigde SOW-ers straalt – zo realiseren wij ons – ook op ons af doordat wij in precies dezelfde tenuetjes door de regio mogen rijden. Kort werd er dan ook samengefietst om daarna weer verder te gaan met waar een ieder mee bezig was.
Vanaf Breukelen kon AvH zijn stenen niet echt meer kwijt op het bord en dat zakte toch wel richting de benen. Met korte beurtjes werd er gerouleerd aan een lager tempo om zo de benen toch enigszins te kunnen ontzien. Vlak voor we het ‘Hobbeldebobbel-René-van-Eck’ paadje opreden werd er door onze kweker AvH nog gauw een plasje gepleegd. Bij Nieuwerbrug waren de benen dan toch echt op en werd het tempo nog wat bijgesteld naar beneden. Dit bleek vol te houden tot aan huis waarna er nog een nabespreking was bij start/finish. Voldaan na weer een mooie rit. We kunnen allen niet wachten tot we weer met meer dan vier (eigenlijk twee) kunnen fietsen.
Uw verslaggever ter plaatse: Jurriën van Eck
