De stevige noordnoordwester zorgde voor een avondje waaieren. En dan is het prettig dat je – ondanks dat vakantietijd al zo’n beetje begonnen is – met een grote groep bent. Met een mooie opkomst van negen SOW-ers was het even prettig als nuttig Samen Op Weg gaan. Hier een Reelaas waarin minstens drie vragen worden beantwoord: “Waarom Dennis op een gravelbike rijdt”, “Waarom we Henk dit verdere seizoen moeten missen” en “Waarom het een fijne avond trainen was”.
Op de Middelweg door de Hoogeveensepolders werd er al direct gewaaierd. Twee rode helmen namen daarvoor het initiatief waarbij Dennis dwars door de wind heen polshoogte kwam nemen of het daar voorin allemaal wel goed ging. Hij kon tevreden zijn over T&T die zich niet vies toonden om wat smerig werk te doen. DN rijdt overigens nog altijd op een leenfiets met hooguit 3 bar in de brede bandjes. Waarom dat een gravelbike is, is omdat niet iedereen het fietsje van de baas meekrijgt (toch Gerard?).
De forse tegenwind in aanmerking nemende werd er best fors doorgereden. Op de Ruigekade richting Leiderdorp werd de vlotte start van de training HvE wat te gortig en werd er even ingehouden om de rijen weer te sluiten. De sEckretaris, volleerd slow starter, zou zich snel herpakken en de rest van de avond goed meedraaien.
Terwijl veel woorden al kort na het verlaten van de mond wegwaaiden, werd er in de trainingsgroep toch nog her en der een conversatie gehouden. Die SOW-ers kunnen ook alles tegelijk!
Op de Hoofdweg die ons tot in Nieuw-Vennep leidde werd het tempo onder leiding van CvE en JV wat opgevoerd en werd het wat stiller in de groep. Op de Venneperweg werd het viaduct over de A4 gretig genomen, om vervolgens via Leimuiden te genieten van het strakke asfalt van de gerenoveerde Herenweg die ons tot in Rijnsaterwoude bracht. Door de Aarse polders is het altijd lekker rijden, en dat geldt zeker voor het Windepad. Aldaar ging het vol voor het lappie tot boven de veertig, en daar werd – ondanks enkele wildroosters – volop van geprofiteerd.
foto_2022-07-07_2
Foto: CvE
Langzaam maar zeker werd duidelijk dat we de finale sprint naderden. Op de Oostkanaalweg trok Aad op indrukwekkende wijze de rest op gang. De kleppers gingen er uiteindelijk in volle dankbaarheid overheen, waarbij ook GH zich met groeiend zelfvertrouwen in de spurt mengde. Uiteindelijk werd het een strijd tussen de drie jongste honden, waarvan er één er met het bot vandoor ging.
EC liet al deze uitsloverij aan zich voorbijgaan (hij had zich eerder op de avond al nadrukkelijk op kop laten zien) en was reeds begonnen aan uitbollen, een trainingsactiviteit die we de kilometers huiswaarts in geSamenlijkheid toepasten. Rustigjes rolden we uit naar Boskoop, waar we konden terugkijken op wederom een heerlijke trainingsavond, niet in het laatst om de constatering dat de vorm er bij allemaal is en we ook deze avond bewezen prima te kunnen waaieren.
Waairom? Nou, daairom!
Uw verslaggever ter plaatse: Hans van Eck
Beterschap Henk!
Beterschap!!