Fietsen, onze zotheid

Als de klanken van Landmarq op de vroege zaterdagmorgen wegsterven, schuiven alle 16 renners aan aan de ontbijttafel. Ton heeft dan al, zes kilometer verderop, voor lekker vers brood gezorgd. Hij eet er zelf gulzig van, vele royale stukken Stockbrood met kaas gaan naar binnen om klaar genoeg te zijn voor de Stockeu.

De groepsindeling komt via de reguliere wijze tot stand, zodat twee nieuwe groepen de ochtendkilte inrijden. Het is tenuedag vandaag, ofwel ‘kleedjesdag’, wat zorgt voor twee prachtige groenblauwe lintjes op de Ardeense heuvels.

We rijden dit keer noordwaarts waar ons klassieke klimmen zoals Wanne, Stockeu en Rosier wachten. Was het asfalt de eerste dag bij onze rondtocht door Duitsland en Luxemburg nog naar ons zin geweest, zo weten we op deze tweede dag waarom wegdek ‘weg dek’ heet. Met name in de afdaling voelt dat niet lekker, maar ook bergop is het soms laveren tussen de gaten door. De Wanne is voor sommigen een welbekende klim uit de oudheid. Voor hen die de gevarieerde klim niet kennen, worden halverwege verrast door de royale afzink die al de gewonnen hoogtemeters weer doet verdampen. De uitdaging die hierop volgt staat bekend als Stockeu, een steil loeder dat de renners geselt met helse percentages. Hans, zuinig op zijn wattjes, heeft hiervoor bedankt en vangt zijn ploegmaten (van beide groepen) na hun intensieve Stockeu-lus in een actiefoto op een Wanneflank (om vervolgens een aantal ervan per abuis weer van zijn filmrol te verwijderen).

De lunch kan net als een dag eerder wederom geSamenlijk worden genoten, dit keer in de prachtig gelegen skihut ‘Val de Wanne’. Ook hier worden ervaringen uitgewisseld, waar uw verslaggever door RvE nadrukkelijk verzocht wordt te noteren dat hij vriend Koen heeft ingehaald. Bij deze.

Tim vindt in de skihut zijn kleedje waaronder het, met de gedachten bij zijn lief, maar eenzaam toeven is.