De door Christian bedachte route was inclusief een idyllisch gelegen parkeerplaatsje, verscholen in bossages waar het voor eenzame, in hun auto ronddolende vrijgezelle dames vrijuit blote mannenbillen kijken is, zo merkten de SOW-ers toen zij zich er na hun rit terug verkleedden tot in burger. De Boskopers raakten er niet door van slag, daarvoor waren ze teveel onder de indruk geraakt van het zojuist beleefde dagje Zeeland. Want wat was het een mooie koers geweest, met een fijne groep en in een pracht omgeving. En wat een ruimte! Veel Zeeuwen bleken met het bewolkte weer deze dag binnen te zitten, zodat ook de fietspaden alle ruimte boden. Het fietsen met een heus elftal gaf dan ook nergens enige overlast. Er kon veelal zelfs twee aan twee gereden worden, waarbij de overgebleven elfde man telkens wisselde.
Startend vanuit Hellevoetsluis werd er al spoedig een zeekering genomen. Reeds over de Haringvliet was het daardoor van belang elkaars aanwezigheid te benutten. We wachtten geduldig voor een langdurige geopende brug, waar we vaststellen dat gelukkig niemand vandaag aan tijd of een kapper is gebonden.
Via gemoedelijke, bijna uitgestorven plaatsjes als Goedereede en Ouddorp wordt de Brouwersdam bereikt. Daar briest de zeewind royaal in de flanken zodat zelfs bidons uit de handen waaien. We passeren toeristische plaatsjes als Renesse en Burgh Heemstede waarna de lokale gastvrouwe Neeltje Jans ons verwelkomt. Ze tracteert ons op een ruime en veilige overtocht over de Oosterschelde. Halverwege staat ze het ons toe te pauzeren bij een desolate frietlocatie zodat Sander (met hulp van Christian) zijn allereerste lekke band kan verhelpen. Met verse lucht in het bandje hervindt de Zeeuwse babbelaar zijn ritme snel en geniet met volle teugen verder.
Via een stukje Kamperland zakken we verder af naar Middelburg en langs het Kanaal van Walcheren (waar royaal de tijd wordt genomen om Erwin zijn lekke band te laten wisselen) zelfs tot in Vlissingen. Op een tochtig terras wordt er naar hartelust ge-Soif-eld en van andere lunchgerechten genoten. Hans en Martin delen er knus een plaidje.
Na Vlissingen fietsen we eerst nog prachtig langs de Westerschelde, waarna we even verderop in Walcheren best uitgebreid stilhouden bij het monument van de Slag om de Schelde. Het is ook daar waar René vaststelt dat hij en Tim voortdurend alle gaatjes aan het dichtrijden zijn. Ze moeten er gelukkig zelf ook om lachen.
De Zeelandbrug, ook al zo rustig met ander fietsverkeer, wordt een ware speeltuin voor de 11 SOW-ers. De gebruikelijke initiatiefnemers zetten reeds in de klim de toon, waarna de een na de ander een demarrage plaatst. Het voorbeeldige tweepuntnul-ploegenspel gaat gedurende de volle drie-en-een-halve kilometer helemaal op de schop. De een na de ander spreekt zijn reserves aan om een jump te plaatsen. Grote jongens spelen hun jongehondenspel. Het stopt pas daar waar achter een roodwitte slagboom een brugdek verticaal staat. Nog vol van de adrenaline stuiteren we over de keitjes Zierikzee binnen waar we op een fris en druppelig buitenterras een glaasje fris met een appelpunt scoren. Het is energie die we goed kunnen gebruiken gezien de winderige oversteek over de Grevelingen, al valt het enorm mee hoezeer de wind gedraaid is. Of rij je in een elftal altijd uit de wind?
Het tempo gaat er nog ff stevig op waardoor het dagmoyenne zienderogen opkruipt naar een mooie 29. Geen van de SOW-ers hoeft te verzaken en dat maakt het voor iedereen uiterst aangenaam natuurlijk. We genieten van het mooie Goeree en zijn Overflakkee en draaien de Haringvlietdam weer op voor de laatste kilometers. Omdat er nog één keer gespeeld moet worden, breekt het elftal in twee ongelijke delen omdat een aantal SOW-ers geen benen of geen zin hebben voor deze spielerij, of gewoon niet op zitten te letten. Met het bereiken van de in het groen verscholen P rijdt Erwin opnieuw lek. Het deert niemands gevoel van geluk, want het was een ronduit vermakelijk dagje geweest. Dat werd bij de Mac in Moordrecht nog eens met volle monden beaamd.
Leve SOW!
Uw verslaggever ter plaatse: Hans van Eck
