Via Democratia in Estasia

De eerste echte stop ontstond net voor het indraaien van het Amsterdamse Bos, bij het stoplicht even ten oosten van het prestigieuze Jet-Center. Waar dit weekend minder Jets dan normaal waren te zien, deze waren vermoedelijk al iets eerder aan de grond gezet op Vliegveld Zestienhoven even ten noorden van Rotterdam-Zuid. Het kan verkeren….

Het geplaveide bitumenpad door het bos lag er strak en schoon bij, vrijwel meteen werd de groep aangemoedigd door een groepje stuiterende muziekliefhebbers met ontbloot bovenlijf, petjes achterstevoren en grote ogen. De diversiteit van onze hoofdstad werd duidelijk zichtbaar toen we 100 meter na de ultra-gabbers langs een veldje reden waar dagrecreanten genoten van hun eerste kopje koffie onder de zojuist opgezette luifel van de caravan. Duimpjes omhoog! Of de duimpjes ook omhoog gingen voor het met boterhammen gevulde rode Feyenoord tasje van Adriaan, zal groep 2 misschien wel nooit te weten komen. De route door Amsterdam weerhield hem er niet van het karakteristieke rugtasje thuis te laten.

De altijd bruisende hoofdstad kwam langzaam tot leven en bracht een compleet leger aan jonge mensen met Hockeysticks op gang, allemaal keurig gekleed, met een espresso to go, elektrische (bak)fiets onder de billen zich keurig netjes houdend aan de verkeersregels van de stad. Onze Gruppo viel op, er werd zelfs gevraagd of we hélemaal uit het mooie Boskoop kwamen. Via Amsterdam Zuid-Oost en Diemen ging het richting de buitengebieden. De neiging om een spontane plaspauze in te gelasten door de verslaggever werd verdrongen door het idee het tempo nog iets te verhogen om uit Amsterdam weg te komen, en zo snel als mogelijk koers te zetten richting het pittoreske Muiden. Hét scharnierpunt van de nieuwe Hollandsche Waterlinie en dé stelling van Amsterdam. Langs de dijk van het Markermeer speelde de venijnige wind de groep weer parten, zo ook een groep makke schapen van een tam soort, waar slalommend doorheen gereden werd. Het ‘voor Pampus liggen’ werd vervangen door het ‘voor Pampus rijden’ over de dijk richting Naarden.

De route -door Koen bedacht & gemaakt- op democratische wijze tot uitvoering gebracht, liep langs mooie plaatsen en plekken. Vooral de gezellige binnenplaatsen waar de terrassen goed bezet waren vielen in de smaak. Van alles te zien, van alles aan de hand. In Muiden én Naarden (Vesting) waren het vooral de Secteur Pavé met 3 sterren die zorgden voor het uitslaan van de trillingsmeters aan het stuur.

De vroege lunch die zou worden genoten in het fameuze Brinkdorp Blaricum werd vertraagd door het vele mis rijden op cruciale kruispunten, navraag leerde dat er technische problemen bleken te zijn bij de ras IT’er Jeroen, waardoor de navigatie niet vlekkeloos meer verliep. Na wat draaien en keren draaiden we 10 minuten na aankomst van groep 1 keurig netjes het verharde bospad op richting uitspatting de Eendracht. Alwaar gezamenlijk en gezellig de heerlijke lunch werd genoten.

Nadat de magen in een lekker voorjaarszonnetje waren gevuld met lekkers werden de groepen weer geformeerd. Een paar verschuivingen zorgden ervoor dat ondergetekende verschoof van groep 2 naar 1. Én het kon gaan afmaken richting huis, met als kompanen; Thomas, Marcel, Adriaan, Gerard en René. 6 renners omdat Eelco omwille van zijn strakke tijdschema die dag al eerder huiswaarts keerde uit groep 1.

Met de wind stevig in de rug kon er tempo worden gemaakt door het Gooi. Langs bos en hei, paleis Soestdijk en de fietsbrug over de A2 ging het zo richting het groene hart. Even voorbij Maarssenbroek was het een melkwagen die zorgde voor een flinke tempoverlaging. De benen en kuiten even rust geven gaf enige verlichting van het reeds opgelopen zuur. Toen de trekker-oplegger van de Rijdende Melk Ontvangst eindelijk linksaf sloeg kon er weer lekker worden gereden. Na dat moment waren het vooral Thomas,Marcel en de verslaggever die voorin rouleerden om de rest mee te trekken richting het eindpunt.

(In de andere, als tweede vanuit Blaricum gestarte groep, was het rekening houden met HvE die alles boven de dertig niet meer rond kreeg. De groep paste zich graag aan om de gelederen gesloten te houden. In Maarssen werd een eckstra stop ingelast bij een plaatselijke likablissement waar men ijsjes in diverse smaken behalve banaan verkocht. Met geduld maar met een desondanks keurig moyenne werd Boskoop bereikt. Onwetend nog van wat zich toen al aan vervelends in de andere groep had afgespeeld. red.).

Op de Warmoeskade, met de hefbrug in zicht ging het ineens vreselijk mis. Twee aan twee met René en Thomas vooraan was het Gerard die het achterwiel van René aantikte. Tot gevolg het verliezen van koers en evenwicht, de controle over de fiets was er niet meer en de smak op het asfalt ging bij een ieder door merg en been. Vermoedelijk een combinatie van onoplettendheid en vermoeidheid zorgde voor een abrupt einde van wat begon als zo’n mooie rit.

Geluk bij een ongeluk was het dat er een -vanaf Bodegraven- aangehaakte EHBO’er op de racefiets direct in actie kwam en Adriaan beviel meteen contact op te nemen met 112. Het niet direct reageren op vragen aan Gerard zorgde voor lichte paniek, gelukkig was Gerard kort daarna weer bij kennis en werd in overleg met de hulpdiensten besloten de ambulance af te bestellen. Het waren tevens geschrokken- en toegesnelde buurtbewoners die zorgden voor ondersteuning met een stoel en washandje met lauw water. Hevig geschrokken en met Gerard weer bij kennis werd na een poos besloten het laatste stukje richting huis per fiets af te leggen.

Het afsluiten van de rit was met gemengde gevoelens, wij hopen dat Gerard snel mag herstellen en er geen blijvend letsel aan over zal houden. Ook zijn we dankbaar voor alle hulp die is geboden door mede-renners en omstanders, dat voelt als écht Samen Op Weg!