Het is drukkend warm op het Braadhuisplein als 5 SOW-ers elkaar letterlijk warm begroeten. Het zijn de SOW-ers die al op vakantie zijn geweest, nog gaan of misschien nog gaan. Even worden er vakantie-ervaringen uitgewisseld, maar Strava blijkt al veel te hebben verklapt. Voor Stravabeet René was het verloop van de hoogtestages van JV en HvE echter allemaal nieuws.
Met een oostelijke lus wordt er naar de Rotteroute gereden. In koppeltjes van 2 wordt er wat bijgekletst, waarbij roulerenderwijs ieder even zijn verhaal kwijt kan aan de ander. Doordat de instructies van achteren uit voorin niet correct doorkwamen, reden we niet helemaal de route die René in zijn hoofd had. Zo kwamen we op het Coenecoopterrein niet uit bij het fietspad naar de Cote de Môhrdregt (die onze routeleider had willen opzoeken om de getrainde klimcapaciteiten van JV en HvE te toetsen), maar reden we in plaats daarvan op veel vlakker terrein langs het complex van 12go. We zien Moordrecht liggen maar buigen onder de A12 af en laten daarmee ook de verleidingen van een stiekem Mac-bezoek rechts van ons liggen.
Marcel en Jeroen verzorgen steeds nadrukkelijker het kopwerk, en de anderen schikken zich daar dankbaar in. Nabij Nieuwerkerk worden we door een stoplicht halt gehouden alwaar blijkt dat wij een verstekeling bij ons hebben. Het blijkt een medewerker van fietsgigant 12go te zijn, die vol trots over zijn kakelverse velgen (superhoge Bontragers) begint te kakelen. Het doet Hans op zijn leen-velgjes watertanden, tot het stoplicht weer op groen springt. We zien vervolgens onze verstekeling, ondankbaar voor al ons sleepwerk, uit onze wielen wegspringen. Met z’n bontragertjes, tsss.
De Rotteroute rijden we startend bij Oud Verlaat tegendraads, een al eens eerder toegepaste vondst van rNee. Het gas gaat erop en we passeren aldere sportieve groepen fietsers, wandelaars, skeeleraars en trimmers. Als de routeleider vanwege brugwerkzaamheden rechtsaf het water wil oversteken, wordt hij overruled door Jeroen die ons via een lussend omwegje naar het vertrouwde eindpunt in Rotterdam loodst. Daar vandaan echter blijkt het nog een hele klus om het juiste pad terug weer te vinden, want de wegomleggingen blijken zich per week te wijzigen. We worden ingehaald door een duo dat er flink de sokken in heeft. Letterlijk, want ze dragen hun witte voetbedekkingen hoog opgetrokken, precies zoals de hype ons dat voorschrijft. We zien het verschijnsel dan ook (nog) niet terug in onze behoudende SOW-clubje.
Even duiken JV en HvE in het wiel van het hogesokkengilde, maar daar wordt achterin anders over gedacht. Gekkenwerk, dát is het.
We rijden na de Rotte richting Zoetermeer, om ook daar een bliksembezoek aan de plaatselijke Mac te weerstaan. Eerst houden we bij het stoplicht nog even stil om Hans zijn welvertrouwde Strip-Eckt te laten hebben. Eén sokje gaat weer uit om zijn dove tenen ruimte te gunnen. Twee groene beurten later passeren we het verkeerslicht alsnog.
Op de Kruiswegberg (de enige klim deze avond) komt het dan toch tot de toets die René zo graag wilde zien. Terwijl Jeroen het gevecht om de bergpunten met Marcel lijkt uit te vechten, verschijnt Hans vanuit Jeroens dooie hoek en verschalkt hem op centimeters na.
In Bentwoud zet JV zijn brommer aan. Het tempo gaat in standje ‘waanzin’ en dat krijgt hij van de routeleiding dan ook te horen. Jeroen Hoogland houdt zich nog wat kilometertjes in, maar explodeert dan alsnog. Hij krijgt alleen Marcel Lavreysen mee, hoewel… ook René Büchli pikt knap aan. Hans – normaal niet vies van een eindsprintje – moet passen en Erwin (net terug van een lekkerluie vakantie) heeft dan al langer de handdoek geworpen. Wie de eindsprint op de Bentwoudse ‘SanderVoogt Allee’ wint, is vanuit het standpunt van uw verslaggever niet te zien. We verzamelen ons op het Noordeinde om ‘en groupe’ en uitbollend huiswaarts te rijden. Het was een lekker avondje fietsen… allemaal lekker zitten geven, en daarmee was de kous af.
Uw verslaggever ter plaatse: Hans van Eck
