Genieten van ploeg en spel

Het was aan Sander te danken dat Koen (redactie bedoelt hier onze enige echte KG dus) deze avond kon meefietsen. Tijdens de Vuelta toertocht had onze Koen (KG dus) een gebroken spaak opgelopen, waar een rijwielhersteller tegenwoordig veertien dagen de tijd voor nodig heeft. Om door zijn spaakgebrek geen gat in zijn fietsseizoen te krijgen, had Koen (het gaat nog steeds over KG dus) de winterfiets van Sander zolang in bruikleen gekregen. Het bleek een gouden match want wat reed Koen (KG dus) somtijds weer hard op kop.

Aan het einde van de Rotte bleek de weg nog steeds versperd vanwege werkzaamheden. Borden zullen dit ongetwijfeld hebben vermeld, maar om de een of andere reden was dat de SOW-ers ontgaan. Buurtbewoners zagen de zoveelste hardleerse fietsersgroep voorbijsnellen, zodat we later snapten waarom zij ons in klare taal hadden toegeroepen met een “Hey sukkels, tot zometeen!”.

Knap was het rijden van GH, die de draad van voor zijn vakantie gewoon weer oppikte en nergens blijk gaf van enige vakantiezwakte. En dat gold ook voor JKH, die als geboren rouleur toch het constant hoge tempo prima verwerkte. Ook Hans reed nu zonder warmtestress onverschrokken mee, net als Erwin die (hoe moeilijk ook) tot voorbij de Ventoux geduld moet hebben voor wat betreft zijn nieuwe bike. Riethebber René reed ook deze avond weer atletisch eenvoudig mee.

En zo gold voor alle 10 grootse vorm. Hetgeen vroeg in het seizoen nog niet mogelijk zou zijn geweest, werd nu ploegbreed (van Koen tot Koen zeg maar) ten toon gespreid. Er sprongen of vielen zowel voorin als achterin geen kikkers overboord. Er werd alert gereden, juist ook op de soms smalle en niet altijd overzichtelijke trajecten langs de Rotte. Geen overlast geven aan andere weggebruikers, aandacht voor elkaar en onderwijl dat tempo erop houden. Werkelijk een parel van een fietsploeg, een compliment aan onszelf, voorwaar voorwaar ik zeg u: geheel club-waardig!

Grappig dan ook te merken dat een renner die een gulden SOW-regel (op kop na een bocht niet doorversnellen) niet kent, daar even op gewezen moet worden. Koen (KB dus) verzuimde na sommige bochten even in te houden en verloor zo onbedoeld contact met de mannen achter zich. Hij liet zich het goede gebruik uitleggen en bleek een snelle leerling.

Langs de vlakke waterspiegel van de Rotte liet geen renner zich onbetuigd en ging het tempo onder leiding van AvH zo mogelijk nog verder omhoog. Her en der liepen er wat poten vol, maar er werd nergens verzuimd. Als een strak geregen kralenketting gleed de SOW-ploeg langs de zacht welvende rieten boorden van de Rottemeren. Na de fel genomen Col de Nieuwe Hoefweg zwol de spanning om de tien kilometer later te verwachten eindspurt reeds aan. Binnen het SOW-peloton zocht ieder naar zijn plekkie, of bleef juist lekker zitten waar hij zat. Eenmaal in de Hoogeveen joegen KG (onze Koen dus) en AvH het tempo tot rond de veertig. Vanuit de zinderende groep was het wachten op de eerste die zich vooraan zou laten katapulteren. Het was CvE die vanuit het wiel van zijn beide gangmakers sprong en op kenmerkende wijze in no time afstand maakte. Hij leek onbedreigd de winst voor zijn ploeg binnen te hengelen, maar de onzichtbare finishstreep lag voor de puncher toch net te ver. Ter hoogte van het Japanse Restaurant kon Sander juichen om het winnen van de Gouden Wok, net voor Koen (Blom dus). De rest van de SOW-ploeg rolde uit, vol bewondering om het sprintersgeweld dat zich voor hen had afgespeeld.

Voldaan kon worden thuisgekomen. We hadden weer mogen genieten van de ploeg en van het spel. Hopelijk is het ons nog gegeven nog enkele trainingsavonden te hebben. Eerst kijken we de kunst nog even af aan de Vuelta-route.