Grauw avondje HoHoHoofddorp

Op deze grauwe kouwe avond rijden we via kouwekerk en vervolgens de welbekende Martenkade naar de bochtige klim- en daalpassage met de A4. Thomas en Thijs (weer terug na een blessure, evenals Tim) doen op kop zeer nuttig breekwerk met het risico zo in de volle wind weggeblazen te worden. Om dat risico uit te sluiten hadden daar beter mannen gepast met wat meer kilo’s bij zich, maar die reden toen al stilletjes mee in de buik van het peloton. Kopman van dienst aldaar (Thijs) werd linksend en rechtsend de weg gestuurd, waarna we bij Oud Ade verder koers zetten tot in Rijpwetering. In Nieuwe Wetering wordt het fietspad achterlangs gekozen. We nemen de Vredebrug in Vredeburg en slaan er linksaf zodat we op de Huigsloterdijk komen te rijden. Maar niet voor lang want de ‘CvE de RL’ dirigeert ons de Doctor Heijelaan op. Met de wind weer vol in de snoet zien de SOW-ers het opdoemende viaduct als een uitdaging om op eigen initiatief de benen nog wat extra te belasten.

In Abbenes draaien we rechts de Hoofdweg op die ons kilometerslang noordoostwaarts leidt tot in Hoofddorp. In ‘Hoofddorp ons Hoofddoel’ slaan we een paar keer links en rechts af, pakken een fietsbrug met scherpe bochten en rijden door een fraai watergebied tot we tot onze verrassing uitkomen op bekend terrein. We rijden dan namelijk (hetzij in omgekeerde richting) op de Aalsmeerderdijk die we nog wel kennen van andere SOW-ritten. Het is hier dat Koen het initiatief neemt en de boel onbedoeld in stukken trekt. De RL komt hem er van achteren uit fijntjes op wijzen zodat de groep zich weer reformeren kan.

Eenmaal door Leimuiden heen tracteert de RL annEcks tempobeul ons op een stukkie trainingsarbeid, het bijdoel van deze avond immers. Op de Willem van der Veldenweg (wat verderop de Herenweg heet) pompt hij de kruissnelheid op tot boven de veertig en dat voor enkele kilometers lang. Van Rijnsaterwoude dat we onderweg kruisen, maken we maar weinig mee. De groep SOW-ers rekken zich op tot een langgerekt lint amechtige individuen die de beentjes langzaam aan voelen volstromen. Hoewel uw verslaggever hier alleen voor zichzelf kan spreken natuurlijk.

Als na dit krachtenpatserige intermezzo links gegaan wordt de Woudse Dijk Zuid op en er tegen de wind in een nieuw trainingstraject lijkt te worden aangevangen, voelt HvE zich geroepen om te roepen dat er even gas terug genomen mag worden, hetgeen gebeurt. Noem het vaderlijke autoriteit, seniorenwijsheid, of “gewoon effe geen puf meer in de poten”, maar de hohohoge trainingsintensiviteit werd verstandig genoeg (en mogelijk niet alleen voor de nestor van de groep) voor even een halt toegeroepen.

Via Langeraar naderen we onder leiding van de warmgedraaide MHo buurgemeente Alphen aan de noordkant, waar van ver al wordt uitgekeken naar de traditionele knalpartij op de Oostkanaalweg. De krachtsexplosies zijn slechts ergens ver voor het peloton waar te nemen, zodat de verslaggever u de uitslag van de spurt schuldig moet blijven. Al lussend komen we over de Alphense hefbrug waarna we onder het commando van HS komen te rijden. In fraai strak tempo rijden we Boskoop binnen, waar we afscheid nemen van elkaar en van deze grauwbewolkte avond. Eenmaal thuis zien we het verzoek binnenkomen van Henk die deze Spartaanse tocht nog eens met zijn lief wil overdoen … maar dan beter op een heerlijke, fraaie voorjaarsmiddag.