Zenuwlijder HS had vooraf al een verzoek gedaan voor een kort rondje en daar werd door CvE de RL gehoor aan gegeven. Een of ander ‘Bieslands Bos’ moest het doel zijn, dat klonk eigenlijk best ver. We wachten eerst nog op MHo die thuis in allerijl nog een lekke achterband te plakken had. Ook onder tijdsdruk lukt hem dat in een stief kwartiertje, waarna hij er ook nog wat gereformeerde lucht in weet te blazen. Met negen man rijden we weg van het Gemeenteplein dat ons op deze stormachtige avond nog wat beschutting had gegeven.
In het Bentwoud worden we bijna achteruit geblazen door de krachtige WZW-wind. Woorden worden weggeblazen uit de oren, we concentreren ons maar op trappen. HvE komt vanuit de start maar moeizaam op gang, zodat de vaart net voor Zoetermeer even getemperd moet worden. Hierna zouden de gelederen gelukkig keurig gesloten blijven.
De haarspelden die ons over de A12 voeren, worden gretig genomen, vooral door de ‘opdemachtklimmers’ CvE en TvK die ook nog gelegenheid hebben om te poseren voor een actiefoto. Het zijn niet deze twee alleen die ogenschijnlijk geen last hebben van de storm, want ook MHu en GH zien we – verderop in de rit – vooraan stampend op de pedalen door de wind snijden. De twee moeten zelfs tot wat rust gemaand worden.
Maar hoe mooi als we ook HS langdurig kopwerk zien verrichten. Klaarblijkelijk ondervindt hij zittend op de fiets geen last van de beknelde rugzenuw, nu maar hopen dat dat een dagje later nog zo voelt.
Ook KG en AvH blazen hun partijtje mee, zij rijden een indrukwekkend seizoen. MHo en HvE spelen het spel eveneens graag mee maar weten dat het niet vanzelf komt: “Het is hard werken geblazen”.
Als we het Bieslandse Bos achter ons hebben, rijden we achter onze RL aan kriskras door verder onbekend gebied. Pas als de Rottemeren opdoemen, herkennen we weer vertrouwd terrein. Daar blijkt die tot dan verfoeilijke wind onze allerbeste vriend. Hij blaast zelfs zo hard in onze ruggen, dat we op het smalle, kronkelige fietspad langs de Rotte slechts met moeite de bochten kunnen houden. Zevenhuizen passeren we met een vaart alsof het er niet ligt. We denderen door de tunnelbak onder de snelweg door, op weg naar de Plasweg waar – je voelt het aan alles – de snelheid er niet meer vanaf zal gaan. En niets blijkt minder waar: een kwartet renners (KG, AvH, CvE en TvK) krikken het tempo zo mogelijk nog verder op en zouden de eindspurt onderling uitvechten. Geholpen door een stormachtige wind voor een flinke extra zet, doen ook de overige renners goede zaken: diverse PR’s horen we sneuvelen. Sneue tieners op fatbikes zien negen volwassen mannen in lycra voorbij snellen. Eenmaal in Waddinxveen maken we de balans op: we hebben er een leuk speelkwartiertje opzitten.
foto_2025-06-26_CvE-01
Foto: CvE
foto_2025-06-26_CvE-02
Foto: CvE
We proberen op het Noordeinde het tempo iets op niveau te houden, wat redelijk lukt doordat de wind uit de goede hoek blijft waaien. We zwaaien de Snijdelwijkers gedag waarna de rest in het centrum van Boskoop de aftocht blaast. Een kort rondje dat lang genoeg was, zo voldaan voelden de beentjes thuis.
(en toen kwam er een olifant en met zijn snuit, … blies hij dit reelaasje uit)
Uw verslaggever ter plaatse: Hans van Eck
