De naamgever van ons kwartet moest zich helaas in zijn huisje terugtrekken, zodat er slechts een trio overbleef om de 120 kilometers te slechten. “We doen het gewoon rustig aan”, was zoals JV het credo voor vandaag verwoordde. Hij gaf er reeds in de allereerste klim invulling aan door van de fiets te stappen en zijn aanlopende achterwiel te lichten. Het oponthoud kostte de heren wat tijd maar die hadden ze als eerst vertrekkende Gruppo volop vandaag. Toen eenmaal het achterwiel weer als een zonnetje tussen de blokjes draaide, trokken zij hun slakkenspoor linksaf de Voorkade op.
Het was bijna Helemaal Raak toen op de Halve Raak SV en JV bijna met elkaar in aanRaaking kwamen doordat Sander niet doorhad dat Jeroen het fietspad wilde nemen. Miraculeus bleven ze beiden op hun fiets, onder toeziend oog van de verslaggever die in de luwte nog wakker zat te worden. Babbelend trokken de escargots hun spoor door de Meije. Eenmaal richting De Hoef was het spreekuur voorbij want er moest hard tegen de wind in gewerkt worden. In Amstelhoek reed Hans blind de brug over richting Uithoorn, daar waar de uitgepijlde route toch echt anders wees.
foto_2021-05-01_chiocciola-2
De (“verfrissende”) 2.0 versie van deze SOW-klassieker werd hier voor het eerst merkbaar. Na een eerste plaspauze (“polderstop”, zoals Sander ze noemt) werd er richting Abcoude gekropen waar de A2 tegenwoordig onderdoor gekropen kan worden. Hans wees nog op Amsterdam Arena waar zijn cluppie deze dagen hoogtijdagen beleeft, maar dit feitje maakte geen indruk op Sander. Door het mooie landelijke gebied richting Weesp ging het tempo er onder kopbeurten van alle 3 er leuk op, zo ook in de klim van de Weesperbrug. Het was hier dat er voor het eerst vandaag oogcontact was met het SOW-trio dat een half uur na ons gestart was. Bij een stoplicht vlak voor het centrum van Weesp haalden de gebroeders Van Eck en het witgetrokken bekkie van Adriaan ons bij. Beide trio’s nuttigden hun lunch op een eigen terras ergens in Weesp. Jeroen wist Hans te vertellen dat ook geboortejaar 1963 in aanmerking komt voor een vaccin, wat de sEckretaris snel op zijn fiets deed springen om zich spoedig voor de prik aan te melden. (Bij thuiskomst bleek overigens dat dit voorrecht nog even voorbehouden is aan lieve schatten uit het geboortejaar 1962.)
Rustig maar gestaag werd op een fraaie 2.0-wijze Weesp verlaten. Langs de Vecht kronkelend reed het andere lunch-trio ons weer achterop. We zagen Adriaan knokken voor zijn plekkie, en lieten het geweld voor wat het was. Langzaam maar zeker reden zij uit ons kleverige slakkenspoor weg. Breukelen werd door de vernieuwde aanrijroute eerder dan verwacht bereikt. Kort daarna volgt er een tweede polderstop waar het opnieuw de veertigers waren die hun blaas hebben te legen. Op het smalle Hollandsepad rijden SV en JV de rest van het peloton (HvE) op de kant, zodat na bijna 100 km de eerste (en laatste) “hohoho” klinkt. Hoewel het tempo nadien niet schrikbarend hoeft te dalen, is het wel gedaan met de kopbeurten van Hans. Stilltjes verschanst hij zich achter de twee andere slakkenhuisjes om zo in de luwte te zien hoe zij Boskoop bereiken. Een gezellig, rustig rondje in slakkengang. Hoewel we hier de slak tekort doen natuurlijk.
Uw verslaggever ter plaatse: Hans van Eck
