Op zeker niet de mooiste avond van deze week (kil, winderig maar droog) begroeten 8 SOW-ers elkaar in de luwte van het RaadHuis. We verwelkomen ook Justin die zich later dan hem lief is aansluit bij de SOW-formatie, al was het maar zijn gloednieuwe SOW-tenue al wat weken aan het hangertje hing. Ook deze week verscheuren wij ons noodzakelijkerwijs in kwartetten, dit keer in tweeën dus. Eén groep met vier jongeren en één groep met vier ouwetjes, hoewel Christian daar anders over denkt (zie UvdW).
De routeleider heeft naar eigen zeggen de gehele middag besteed om tot een mooie route te komen die ons uiteindelijk moet voeren naar de Kagerplas. De tocht noordwestwaarts begint met een helletocht langs de Hoogeveenseweg. De krachtige wind heeft alle grip op de heren zodat de vier direct in elkaars zog duiken. Tijd voor een praatje is er zo niet, zodat allerhande fatalistische gedachten zich meester kan maken van de kwetsbare moralen. Erwin komt het laatste wiel niet meer uit en komt nog voor Benthuizen tot de slotsom dat de benen hem niet brengen wat hij vanavond nodig zal hebben. Gedesillusioneerd maar vastbesloten houdt hij het voor gezien en zoekt via het Bentwoud een warme douche op. Zaterdag nieuwe kansen!
En zo is het kwartetspel snel uitgespeeld en doen we het in trio. Hans realiseert zich stilletjes dat hij door dit onverwachte koersverloop pardoes alleen is komen te zitten met ‘Jeroen Almighty’ en ‘Christian Asgreen’, twee rasechte kleppers. Het noopt hem (als eenmannig peloton) in het eerste uur tot een aantal hohoho-tjes waar gewillig gehoor aan wordt gegeven. Samen uit samen thuis, zo is de leus binnen de kopgroep. Op originele en vernuftige wijze wordt tussen Leiden en Leiderdorp door gefietst om zo de Kager Plassen te bereiken. Daar heerst de forse noordwestenwind gezien de witte schuimkoppen op de golven. Hans heeft het zware eerste deel overleefd en herstelt zichtbaar, mede omdat zijn medevluchters het niet te gek maken. Deze coulance betaalt zich uit want met een verantwoord tempootje kan het trio de toch volmaken. Zeker als ze – zoals CvE dat zegt – aan de goede kant van de wind komen te rijden. Het ‘TimVanKlaveren’-pad (ook wel ‘Boterhuispolderpad’ genoemd) wordt met de nodige stuurmanskunst genomen. Vanaf hier is het voornamelijk windje mee op wat stukken flankwind (zoals langs de A4) na. Christian blijft de rest verbazen door ondanks de vlagerige wind kans te zien wat foto’s te maken. Hij merkt met een scherp oog zelfs op dat er nog eendresten (van een aanrijding van een week eerder) bungelen aan de Isaac van zijn vader.
Via mooie polderpaadjes komt de bebouwde kom weer in zicht, waar de weinig inspirerende Maximabrug wordt genomen. Het is vanaf daar niet ‘rechtdoor naar huis’ want de routeleider kiest ervoor de Compierekade te negeren want die ligt er tegenwoordig na een onnavolgbare ingreep bij als een hoogst irritante compierekakakakakakade. Gekozen wordt voor een omweg via het Rietveld, zodat de route richting Boskoop kan worden vervolgd daar waar het gewoon weer Compierekade heet. De afsprint is een prooi voor Jeroen die Christian van nabij zijn billen laat zien. Hans komt in dit sprintersgeweld gewoonweg tekort, maar rijdt zich desondanks bij de eerste drie.
Een bijzonder winderig avondje maar wel met nuttige kilometers.
Uw verslaggever ter plaatse: Hans van Eck
