Sinds lange tijd is het wat killetjes op het Gemeenteplein als de SOW-formatie zich verzamelt voor een donderdagavondtraining. Verwend met zoveel mooi zomerjaar is dit frisse weer even wennen, net als de kortere avonden die zich helaas weer aandienen. We kunnen gelukkig de tombola achterwege laten en fietsen ons negenen snel warm.
De wind zit nadrukkelijk in het noorden waarmee onze koersrichting is bepaald. Op de Côte de N’elf nestelt Aad zich op kop om daar samen met Thomas lange, lange tijd het vuile werk op te knappen. We passeren Nieuwkoop aan noordzijde per fietspad dat Hogedijk heet. Het is er druk met wandelaars, honden en schapen, dus het is opletten. Van het moment dat enkele van die wollen dames ons doodleuk negeren, weet natuurlijk Christian daar een plaatje van te schieten. Fijn dat onze fotograaf weer in ons midden is. Dat hij een hele fijne vakantie heeft gehad laat hij onze benen meermalen voelen deze avond.
Als we Noorden naderen (daar waar deze avond de wind vandaan zou moeten komen) draaien we links weg en volgen we wat ook daar ‘Hogedijk’ heet. We duiken de Noordschebuurtpolder in, een prachtig wijds polderlandschap waar we – toch zo in de buurt – opmerkelijk weinig fietsen. We merken dat ook deze route naar De Hoef leidt waar we vol van de adrenaline ongeduldig voor een rood stoplicht hebben te wachten. Eenmaal het groen gezien hebbend, kronkelen we mee met de Kromme Mijdrecht met z’n vele onoverzichtelijke bochtjes. Het is deze avond helemaal opletten omdat de lui onderuit hangende zon ons meermalen verblindend recht in de ogen schijnt.
Voorbij het buurtschap dat ook ‘Kromme Mijdrecht’ heet, komen we op het Amstel-Drechtkanaal te rijden. Op deze Ruigekade blijft het tempo best bruut, zodat we moeten afremmen om Vrouwenakker niet te missen. Het is het punt waar we de stevige wind in de ruggen mogen gaan voelen. “Na het zuur nu het zoet”, denken we allen in koor, en de kruissnelheid gaat op jet Jaagpad fors omhoog. Even moet deze bijgesteld worden om iedereen het weg te kunnen laten trappen, maar dan kunnen we los. Op het lange rechte end waar het ‘Nieuwveense Jaapgpad’ gaat heten, is die verfoeilijke noordenwind onze beste vriend geworden en tikken we geSamenlijk de veertig aan.
Op de Paradijsweg richting Ter Aar wordt het pelotonnetje verrast door een ons kruisende lokale fietser. We moeten vol in de ankers om de jongeman te ontwijken. Op miraculeuze wijze rijdt hij als het ware tussen onze spaken door en ontsnapt hij aan een botsing met de SOW-ploeg. Geschrokken van de man van links, herpakken we ons en rijden we via de Ringdijk naar Alphen. De Oostkanaalweg nadert, dus zetten de heren SOW-ers zich schrap. Omdat uw verslaggever zich bij deze afsprint concentreerde op wat er zich in de achterhoede afspeelde (“Niets” overigens), moet hij het doen met frontberichten van anderen. De sprint werd door de hoofdrolspelers namelijk – uitbollend van de sprint – druk geanalyseerd, zodat de Reedacteur achteraf uit eerste hand wilde weten hoe het sprintverloop geweest was. Hier volgen desgevraagd de analyses van achtereenvolgens CvE, AvH en KG.
foto_2025-08-21_CvE-02
Foto: CvE
foto_2025-08-21_CvE-01
Foto: CvE
foto_2025-08-21_CvE-03
Foto: CvE
CvE aan de Reedacteur: “Al bij het oprijden van het vertrouwde sprinttraject aan de Oostkanaalweg was het klimgeit TvdH die zijn kans rook. En gelijk kreeg hij, meteen sloeg hij een flink gat. Vertwijfelend achterlatend zijn ploeggenoten. De achtervolging werd ingezet door AvH met TvK in zijn wiel. Nog tijdens hun snelheidsopbouw was het -de aanvankelijk ingesloten geraakte- CvE die met een stevige versnelling er van achteruit overheen denderde. Het gat werd ondanks de inspanningen slechts langzaamaan kleiner. De kweker en kwekerszoon namen nog maar eens over, juist toen KG met veel moeite was aangesloten. Het achterwiel van de inmiddels ook verzurende voortvluchtige kon uiteindelijk aan de voet van de laatste meters heuvelop nog bijna worden aangeraakt, maar gegrepen werd hij tot zijn eigen verbazing niet.”
AvH aan de Reedacteur: “Het peloton rijdt rustig de kruising van de n231 over. Iedereen weet het! Wind in de rug met de finish boven bij de brug in Alphen. De onrust neemt toe in het peloton. Martin moet als enige wachten en steekt wat later over. Dat zorgt voor nog meer onrust. Wachten we op Martin of gaat het gelijk los. Het peloton bolt uit en vertwijfeling slaat toe. Thomas wacht niet en gaat ervandoor. Nog meer twijfel neemt daalt neer op het peloton. Maar als Thomas uit het zicht begint te verdwijnen moet het toch gaan gebeuren. Adriaan trekt de trein aan en het tempo gaat erop. Christiaan neemt over en het tempo gaat enorm omhoog. Na Chris neemt Tim het over en heel langzaam wordt het gat met Thomas kleiner. Alphen nadert en het wordt spannend wie er als eerste boven komt. Het is uiteindelijk Thomas die net voor Tim boven is. Adriaan maakt het podium vol. Even uithijgen en volgt er een uitgebreide analyse van deze bloedstollende finale.”
KG aan de Reedacteur: “Verzin maar wat hoor”. (Waarmee de voorzitter de Reedactie weliswaar alle ruimte biedt maar zo natuurlijk voorbijgaat aan de journalistieke plicht van oprechte waarheidsvinding. Ofwel: een beetje Reelaas-verslaggever zuigt uiteraard niet uit de duim.)
Met nog wat extra sprintjes en pogingen tot ontsnappen, rijden we richting Boskoop, waar we ter hoogte van het Rijneveld-viaduct Tim uitzwaaien. Stuiterend over de Voorkade houden we, met Strava in het hoofd, het tempo erop. We bedanken Christian voor het mooie rondje. Keurig voor donker zijn we thuis.
Uw verslaggever ter plaatse: Hans van Eck
