Onder toeziend oog van notaris J.M. van Eck verricht Hans de trekking van de te vormen ploegen. Als ploeg 1 vertrekt, wacht groep 2 op TK die nog – met kennisgeving – onderweg was vanuit Gouda. Deze Reelaas beschrijft de tocht van groep 1, die met recht een REE-laas genoemd mag worden.
In het Laag-Boskoop verliezen we het contact met Ton die ver achter ons rijdt. Heeft hij een koffietje gedaan bij zijn vader, is hij hopeloos uit vorm (een haast ondenkbare optie) of geeft hij er een signaal mee af om de wat al te voortvarende start van zijn vier ploegmaten wat te matigen? We luisteren naar de gewezen voorzitter en passen het tempo aan.
Met afwisselend de wind in de rug of van opzij schieten we lekker op. Pas in De Kaag wordt het werken geblazen en is het voor diegene die het laatste wiel heeft opletten dat je niet door de rest ‘op de kant’ wordt gereden. We rijden stevig door en genieten eenmaal richting Lisserbroek van de stevig in de rug blazende wind. Jammer dat we bij de brug over de ringvaart voor gesloten bomen komen te staan.
Verderop langs de Noord-Leidsevaart laten we ons wederom voort blazen. Zo komen we wel heel eenvoudig bij ons rustpunt in Vogelensangh. We volgen JvE die in de voorbereiding nog een fraaier westelijker lusje had gevonden. Over mooi landgoed bereiken we het restaurant, alwaar ook groep 2 kort na ons al neerstrijkt. Ze stuiteren van enthousiasme over hun gerealiseerde moyenne en verdienen respect. Ook RvE die het in het laatste wiel “toch ook maar mooi heeft bijgetrapt”!
De magen worden gevuld met overwegend cola en bruin (of wit) brood met hete kip of carpaccio. Goed gevuld vervolgen we onze route, we zitten nog ver van het verste punt. HvE verdient nog wat bonuspunten door als enige het fietspad te nemen langs de Vogelenzangseweg, maar dat blijkt een hachelijke fietsroute te zijn zodra er sprake is van tegenliggers. De brave H sluit zich kort voor het einde van het fietspad alsnog aan in het rijtje op-de-weg-fietsers.
Nog altijd blaast de zuidenwind ons gulzig vooruit, zodat we de eerste helft van deze editie van het Kopje eigenlijk cadeau krijgen. Met goeiebene geraken we aan de voet van De Klim. Ton gaat voortvarend van start, maar zien we al na enkele tientallen meters naast zijn fiets staan. De zo ervaren renner heeft zich verschakeld en moet zich prompt op het steilste stuk weer in gang brengen. Zijn bergklassement is er mee naar de vaantjes, evenzo ligt er geen PR voor de scheidende PReses in het verschiet.
JvE knalt er vandoor en zou de klim ruim binnen 3 minuten afraffelen. De anderen stuiteren er op eerbiedwaardige afstand achteraan.
Vervolgens rijden we de Zeeweg die ons langzaam maar zeker op duinhoogte brengt. Het is hier dat we de wind pas werkelijk in de snuit krijgen. Op de Boulevard Barnaart is het alle zeilen bijzetten (of beter, gezien de tegenwind: de zeilen neerhalen) om in elkaar spoor te blijven. JvE doet veel vuil werk en de rest heeft één credo: in het wiel blijven!
foto_2024-10-19_JvE-01
Foto: JvE
foto_2024-10-19_CvE-01
Foto: CvE
Eenmaal in het duingebied richting Noordwijkerhout wordt het voor EC duidelijk dat het nog een hele klus wordt thuis te komen. Op de Langevelderweg kan de spanning even van de benen, maar het blijft opletten, zo blijkt. Want uit het niets springt een volwassen hert rechts van ons over de afrastering het fietspad op. In vol galop kruist hij net voor Jurriëns voorbandje ons pad en sprint ook de naastgelegen autoweg over. Daar komt het beest met rokende hoeven tot stilstand omdat de afrastering daar zelfs voor hem onneembaar blijkt. In één beweging draait hij zich om, om ons ploegje tussen Jurriën en de rest in te doorkruisen. Zonder verder te groeten springt hij wederom de afzetting over om zich in de duinbossen te bezinnen over zijn onzinnige en gevaarlijke daad.
Evenals een moede hinde gaat het licht langzaam uit bij EC. De gaatjes zijn niet meer dicht te rijden zodat we even halt houden. Op dat moment dendert een groenblauwe trein voorbij, net aan herkenbaar als ‘SOW-groep 2’. Vlak voor het binnenrijden van Noordwijk zien we hen ons opwachten. Er blijkt daar een rennersruil op handen. Onze lokomotief JvE wordt geruild voor een veertiger met een zere rug. Het blijkt KG te zijn, die we natuurlijk van harte welkom heten, hoewel we bij deze ruil natuurlijk recht hadden op ook nog de ‘Kalverstraat’ en ‘Lange Poten’ met hotelletje.
Maar we hebben stoomlok MHo nog die wel wat vies werk wil verrichten. Diesel TvG heeft grootse vorm en is ook veel op kop te vinden. Zelfs HvE (sterk rijdend als op zijn derde dag) laat zich niet onbetuigd en doet her en der kopwerk. Erwin herstelt enigszins en Koen houdt zich flink, maar de rug speelt hem zichtbaar parten. In de polders van Zoeterwoude gaat het leidende trio even helemaal los, hetgeen alleen maar tot op elkaar wachten leidt. Het tempo wordt aangepast zodat we na de laatste 15 km netjes ‘en groupe’ Boskoop binnenrijden.
Ons wielerseizoen is ermee afgerond. Dankbaar voor wat we hebben mogen beleven, in gezelligheid en veiligheid. Tal van prestaties zijn gepresteerd, kleine en soms grote persoonlijke succesjes werden behaald. Soms AOW, maar veel vaker leuk SamenOpWeg.
Óp naar 2025!
Uw verslaggever ter plaatse: Hans van Eck
