De afspraak over de maximale groepsgrootte komt direct onder druk te staan als de negende man zich meldt op het Gemeenteplein. De wet wordt met voeten getreden en de door onszelf opgelegde afspraak door de vingers gezien: we gaan zeezien met negen.
Hans haalt thuis nog even snel zijn vergeten zonnebril op, geen overbodige luxe op deze zonovergoten avond.
Twee aan twee kwebbelend zetten we koers richting het noordwesten, de hoek waar deze avond de wind vandaan waait. Komt dat ff lekker uit.
De brug in Nieuwe Wetering noopt ons tot stoppen maar voor het overige fietsen we lekker door. Met een net tussenmoyenne van 30 bereiken we het verste punt, waarna het lekker duinenrijden wordt. Een scherpe bocht naar rechts brengt Thomas in een letterlijk netelige positie, want hij komt met fiets en al op zijn rug terecht in de brandnetels. Onder de jeuk krabbelt hij weer op, extra geprikkeld om wat moois van deze avond te maken. Van het oponthoud maakt Hans gebruik om zijn kloppende teen even te luchten.
Op de Col du Noordwijk richting plaatselijke boulevard danst Christian op zijn pedalen de groep vooruit. De routeleider is sowieso in zeer goede doen, hij verricht veelvuldig kopwerk. Er wordt met zicht op zee gestopt voor een mooie groepsfoto tegen de ondergaande zon in. De tegenlichtopname zet de gezichten van de renners in mysterieus duister, hetgeen hedendaagse kunstkenners classificeren als hoogmoderne foto-art. “Het gaat immers niet om het individu maar om de groep. Niet om wat de afzonderlijke gezichten je vertellen maar om wat het onderwerp als groep uitstraalt”, zo is het credo van wat kunststudenten tegenwoordig tijdens hun academische opleiding leren. En zo kan een zo terloops genomen kiek uitgroeien tot representatie van hedendaagse kunst.
Onbewust van wat een bijzondere foto er zojuist van hen genomen is, gluren de SOW-ers nog even naar binnen bij het appertement van Louis. Van het oponthoud maakt Hans gebruik om zijn kloppende teen even te luchten.
De duinen haalt binnen de groep als gewoonlijk krachten naar boven die voorin lekker voelen en achterin pijn doen. Toch wordt niemand ‘op een hoop’ gereden, want ook hier wordt barmhartig achterom gekeken om te zien of alle schaapjes nog tot de kudde behoren. Het is niet druk op de fietspaden, op een enkele tegenlicher na.
Op de Hoogeveenseweg zit CvE in de verkeerde positie – namelijk op kop – om zelf kans te maken op sprintwinst. De krachtpatser besluit gaandeweg dat hij dan maar de sprint aantrekt voor een willekeurige ploegmakker die langszij zal komen. De gedroomde leadout wordt verzilverd door Thomas (zilveren wok) en Tim (gouden wok).
Voldaan van een avondje zeezien wordt er thuisgekomen. Van de thuiskomst maakt Hans gebruik om zijn kloppende teen te luchten. Niet veel later krijgt ‘De Foto’ de erkenning van een Koenstenaar met kennis van zaken.
Schermafbeelding 2022-03-10 om 16.05.46
Uw verslaggever ter plaatse: Hans van Eck
