Dreigende weersvooruitzichten werden in de wind geslagen door zeven SOW-ers, die wachtend op het gemeenteplein de historie van Floreant kregen uitgelegd door Adriaan. Ook het groepsoverleg over de te rijden route vergde nog wat minuten evenals het onverwachte langswaaien van de OKG, het werd nog bijna gezellig. Zeven over zeven reden zeven SOW-ers op weg om zee te zien! Met de onstuimige omstandigheden van dat moment best een stout plan. Maar het weer zou hen gunstig gezind zijn.
Met de kustklassieker op het program heeft de routeleider een makkie. Iedereen weet hoe te rijden, hoewel JV zich soms wat onwennig toonde, kennelijk meer gewend aan het rondje ‘met de klok mee’ te rijden. Nu reden we de tocht tegen de klok (en de wind) in, “want dan hebben we hem in de duinen mee”, zo wist JV de RL te vertellen. De voorspelde regen bleef uit en hoe dichter we bij de kust kwamen hoe indringender de opklaringen zelfs werden. Waaiden we richting Lisserbroek nog bijna uit ons tenuetje, eenmaal rond het verste punt (Noordwijkerhout) begon de wind te luwen. Uiteraard blies hij vanaf zee nog stevig, maar eenmaal in de rug is de vriend natuurlijk je beste vriend.
Met toen al een fraai moyenne op de teller, was het eenmaal door de duinen zoals de RL het had voorspeld: een eitje. Met gezwinde spoed werden de bergjes en daaltjes genomen, en vlogen we over de relatief rustige duinen en boulevards. Vanwege de zwaarbewolkte omstandigheden was Nederland kennelijk thuis gebleven en blééf ook thuis, zelfs toen welkome opklaringen zich voordeden. Zeven SOW-ers genoten van die rust en ruimte. En van het eerder genomen besluit om toch van start te gaan.
Zowel op de heen- als terugtocht zagen we alle zeven renners het kopwerk verzorgen. Opmerkelijk hoe stevig de overnames waren van HS, die nog heel wat uit z’n (behoorlijk blanke) kuiten weet te peuren. Dat geldt ook voor EC die aan zoiets als een tweede jeugd bezig is. De controller heeft alles onder controle en dendert ons steeds vaker vooruit. Hans reed een puike training en genoot zichtbaar van het ‘goede doen’ waar hij deze avond in verkeerde. Jeroen en Jurriën, de twee Jee’s, trapten de kilometers weer ogenschijnlijk met gemak weg. Net wat langer en steviger kopwerk dan de rest, ja ze ‘leverden’ om het zo te zeggen. Ook Tim weet wel raad met wat vies werk op kop, maar nestelt zich soms met evenveel genoegen in de buik van het SOW-peloton. Dat ‘sparen’ zou zich later op de avond nog mooi uitbetalen.
Tot slot weet Adriaan wel raad met een winderig avondje. De kweker kweekt bij zijn ploegmakkers veel goodwill door veel smerig werk te willen opknappen en nooit te beroerd om ook bij volle inspanning nog een gesprekje aan te knopen.
Op de Geerweg nabij de Zoetermeerse Plas moesten de SOW-ers nog vol in de remmen om niet een familiedrama te veroorzaken bij familie Eend. Welgeteld elf kuikentjes geraakten samen met hun koelbloedige moedereend ’tussen de wielen’, gelukkig zonder ook ’tussen de spaken’ te geraken. De schrik zat er flink in bij onze gevleugelde vrienden, maar het was een schrik waar ze mee weg kwamen dus. De SOW-formatie trok zich weer op gang, vergenoegd over zoveel alertheid.
foto_2023-06-29_HvE
Foto: HvE
De laatste kilometers gingen onverminderd strak. Zelden zal een formatie zo gegroepeerd de Hoogeveen zijn ingedoken. Erwin verrichtte lang kopwerk om dit vervolgens over te laten aan Jeroen. Ook Adriaan bemoeide zich met het op gang trekken van de ploeg. Toen Henk en later ook Hans een gaatje moesten laten, voltooiden Jurriën en Tim het ploegenspel. Tim bleek nog wat over te hebben en liet zich de laatste honderden meters op gang helpen door JvE, zijn vakantiegenoot. Voor de wegenbouwer wachtte de gouden wok.
Na een lekker rondje zagen we bij thuiskomst een moy enne op de klokkies. En de zee? Die was gezien!
Uw verslaggever ter plaatse: Hans van Eck
