… kan dan …

Fietsdag 2

Aan het zeer vroege ontbijt worden de afspraken voor de dag definitief gemaakt. Tim en Jurriën rijden vooraf aan de klim door de Gorges om pas dan de klim vanuit Bedoin te beginnen. De rest start vanaf de ‘P van Aad’ vanuit Bedoin, met als bedoeling om boven te zien of het ieder voor zich nog lukt naar Malaucene af te dalen. Vandaar kan nog gekozen worden voor een tweede beklimming van de kale reus, of anders via de Col de Madeleine onderlangs naar Bedoin terug te fietsen.

Als cadeautje van moeder natuur krijgen we in de eerste kilometers wat spettertjes uit de onverwacht bewolkte lucht. Het maakt het klimmen door het beruchte bos nog altijd niet aangenaam, maar wel minder hels. Vliegen die meevliegen hadden vakantie, hetgeen ook prettig was. En zo was het voor iedereen zwaar maar te doen. De intentie was van iedereen dezelfde: als je kan dan moet je! En zo haalden we allemaal de top van de reus. De één in vol galop, de ander met wat meer moeite en weer een ander in alle rust.

Bovenop worden mooie foto’s gemaakt bij het befaamde stickerbord, waarna er weer wordt afgedaald. Tim en Jurriën naar de auto in Sault, Hans met autosleutel naar Bedoin en de rest naar Malaucene. Daar wordt historisch goed geburgerd, zodat de meesten voldoende energie hebben om voor de tweede keer (maar nu via de gemene klim vanuit Malaucene) naar de top te verrichten. Fred kiest – luisterend naar zijn gestel – eieren voor zijn geld en zoekt de veel vriendelijker Madeleine op, hetgeen ook Mathijs doet als hij tijdens de tweede klim merkt dat zijn benen er duidelijk anders over denken. Zowel Fred als Mathijs ontmoeten Hans weer in Bedoin.

Uitspraak van de week

15, Hans, van Eck, HVE, hve, Hans van Eck, jm.veck@gmail.com, , 2022-02-28 19:27:54, ,

“Ik ben klaar voor de klim alleen mijn benen weten het nog niet.“

HvE aan de voet van.

De overige presteren het indrukwekkende door zo tweemaal bovenop de Ventoux te arriveren en wederom het stickerbord op te zoeken. Percentages van 12 procent zitten dan in het achterzakje, en ook in de benen. Maar bovenal overheerst de euforie om het behaalde persoonlijke resultaat. De lange afdaling naar Bedoin wordt voorzichtig afgewerkt (de vooruit gesnelde Thomas waarschuwt nog voor grind in de bocht), waarna zij een voor een worden verwelkomd in Bedoin door drie ploegmaten annex fotografen.

Ze horen daar dat JvE en TvK reeds met het eten zijn begonnen en inderdaad bij thuiskomst voor een heerlijke spaghetti dan wel Tandori (rijst met tandvlees) maaltijd hebben gezorgd. En als verrassing hebben zij ook de hottub op temperatuur gebracht die die avond met vele mannenlijven zou worden gevuld. De avond besluiten we met kringgesprek waarbij gehoor is voor de data-analyses van Jeroen die per persoon kan uitlezen wat er op de Ventoux is gepresteerd. Ook de foto’s genomen door professionele fotografen op de flanken van de kale berg worden door hem met de schootcomputer opgezocht en naar de renners rondgestuurd. Vermoeid maar zeer voldaan slapen de mannen in.