Stormachtig slotakkoord

Met de schrik nog wat in de benen, vervolgen we onze weg. We hebben te wachten voor de brug in Nieuwe Wetering, waarna de koppen vol tegen de wind in gaan. We helpen elkaar de storm te trotseren en komen in Lisserbroek wederom voor een geopende en dus gesloten brug te staan. Na twee van dit soort – onvoorziene – rustmomenten zijn de benen voldoende op kracht om bijvoorbeeld langs de Noorder Leidsevaart voluit te gaan, want dat was aldaar vanwege fris kopwerk van de gebroeders Van Eck even nodig. Aan het eetablissement in Vogelenzang werd voorbij gereden, het was kennelijk te vroeg voor een lunch. We jakkerden door richting het Kopje, waar we ons weer konden uitleven op de beklinkerde flanken. Ton baarde opzien door aan de voet de indruk te wekken er tegenop te vliegen, met wat jongere collega’s daarachter die zich in zijn wiel verbaasden over het waarom. Het was precies waar de preses plezier in had en liet de op gang getrokken klimmertjes verder hun gang gaan. Bovenop zou JvE als eerste het hoogste punt bereiken, met daarachter elke SOW-er op zijn eigen tempo en in zijn eigen positie. Ton keerde zijn fiets op het hoogste punt om nog even terug te rijden naar de beroemde brievenbus en die te fotograferen.

Na het Kopje rijden we naar ‘Loetje’, een in de buurt aangetroffen lunchplek. We schuilen eerst nog even buiten tegen een forse hagelbui, maar genieten daarna van al het lekkers dat Loetje ons biedt. Weldoorvoed hervatten we daarna onze tocht.

Eenmaal langs de kust rijdend krijgen we voelbaar bevestigd dat de wind pal uit het westen komt. We vangen op de boulevards de wind vol in de rechterflank, waardoor we hangend tegen de wind onze weg vervolgen. In het meer beschutte duinengebied gaat het hangend rijden gelukkig beter en genieten we van de verlaten fietspaden. Onstuimig weer heeft zo ook zijn voordelen.

Her en der op de duintjes vindt er wat heerlijke uitsloverij plaats, waarna we bij Wassenaar het binnenland weer induiken. De wind blaast ons nu vol in de rug, zodat Boskoop steeds dichter in de buurt komt. Thomas heeft dan achterin al heel wat gaatjes dichtgereden om iedereen bij de groep te houden. HS vindt het allemaal wel welletjes en HvE merkt dat zelfs zijn wondergelletje uitgewerkt raakt en zo fietsen HoHoHe&Ha samen rustig de Hoogeveense traject uit. Koen zet ter hoogte van ‘zijn’ Bentwoud met een forse sprint de kroon op een uitstekend seizoen door de Gouden Woktrofee te winnen.

Maar winnaars voelen de SOW-ers zich allemaal, want ook deze onstuimige uitvoering van het Kopje hadden zij allen toch maar mooi bedwongen. Het fietsseizoen kwam ermee officieel tot een einde. Dankbaar voor dat we van ongeval gespaard zijn gebleven en dat we het goed met elkaar hebben gehad. Wat een moois hebben we gezien en beleefd! Top om zo SamenOpWeg te kunnen zijn geweest.

Het slot van het wegseizoen vormt voor de meesten het begin van overwintering … richting alweer een nieuw fietsseizoen. Om naar uit te kijken!