Dat Nederland weer rood kleurde op de europese routekaart was gelukkig niet te merken op het gemeenteplein. Het was TK die op hetzelfde moment het gemeenteplein opdraaide als het carillon stopte met spelen, te laat dus. Dat de notulen van de eerste ALV nog niet waren rondgestuurd bleek geen excuus om de 11 SOW’ers op te splitsen in twee gruppo’s. SOWeee tweepuntnul is een feit, de keuzes werden snel gemaakt. De gemiddelde ‘wattages’ werden op natuurlijke wijze aardig verdeeld over de groepen.
Met routeleider Rnee vertrokken we voor wat leek een rustig ritje richting ‘de Meije’ maar daarover later meer…..
De buienlijn die over het midden van het land naar het zuiden trok was ook de routeleider niet ontgaan. “Rnee; “Het lijkt net of die buien deze kant op komen” hij was er niet helemaal gerust op. Wat toch wat goede hoop gaf was de wind, Noord 5 á 6 !!Met de ventilator op zo’n snelheid zouden de buien voor het einde van de rit al Noord-Frankrijk hebben bereikt. Het zou de rest van de avond dan ook droog blijven.
De keuze voor de Meije bleek de juiste, 3/4 van de slingerweg richting Noorden kon a deux worden gereden. Al ging richting het eind het tempo goed omhoog, intervallen en lekker draaien was het devies.
In tegenstelling tot de normale gang van zaken -over de brug rechtsaf richting woerdense verlaat- werd er rijkelijk laat besloten linksaf te gaan richtig Noorden. Op het geitenpad richting Zevenhoven ging de boel op z’n kant. Én was het de routeleider zelf die met millimeterwerk ervoor moest zorgen zo min mogelijk turbulentie te hebben, wat hem -zoals gewoonlijk- goed lukte.
Richting de eindsprint op de treinweg werd de boel in gang getrokken door TVK en JV, die laatste kon de eindsprint niet aan door een geïrriteerde heup en reed Jurrien mooi naar de overwinning. Net voor het tunneltje richting hefbrug Alphen was het wederom de routeleider die de boel op z’n kop zette, er moest nog een brok SOW TT worden aangezet, thuiskomen vóór 21:00u is natuurlijk ‘not done’. Voor SV geldt een groot stuk dezelfde route pakken op de terugweg van een rondje fietsen eveneens als ‘not done’, om die reden werd er een record gebroken na 12 jaar op de fiets!
Richting omloop waren het Tim, Jurrien en Jeroen die met een rotgang vertrokken met de ventilator in de rug op de hoogste stand, een ware splitsing zorgde zo net voor de eindstreep voor nog wat meer verzuring in de benen. Met recht lekker getraind!
Uw verslaggever ter plaatse: Sander Voogt
