Langs de Kromme Mijdrecht ging de equipe regelmatig op de kant, wat met de bovenbenen en stuurmanskunst moest worden gecompenseerd. De vele bochten, slecht wegdek, steentjes en overstekende bronstige eenden gaven weinig tijd de boel te verkennen. Het verkeerslicht bij de brug in de Hoef zorgde voor een eerste stop, het was een oplettende voorbijganger die aangaf dat wachten op de eerst volgende passerende auto wel eens heel lang kon gaan duren….de carbon wielen maakten dan ook geen indruk op de ingefreesde lus in het wegdek.
Het Nieuwveens Jaagpad met wind in de rug bood eindelijk de lang verwachtte beschutting én de mogelijkheid de ‘bramen’ van het kleine kransje te rijden. Met het spinaker gehesen werd er hard én in rechte lijn richting Alphen gekoerst. Het was AvH die samen met MHO de sprint aantrok op de Oostkanaalweg, voor de verslaggever met zoutig vocht in de ogen was het onmogelijk te zien wie als eerste boven was.
Het Alpherium gaf een mooi podium de andere groep ‘in het wiel te rijden’ en samen de laatste gezellige kilometers huiswaarts te maken. Met 5km verschil in de benen, dat dan weer wel! Dank- en hulde aan de routeleider a.i. welke zorgde voor een fantastische avond.
Uw verslaggever ter plaatse: Sander Voogt
