Oranje gekleurd septemberavondje

Met de aanmelding van Fred (de vader van) komt het peloton deze donderdag op tien renners. Met algehele instemming (ook Fred zelf gaat akkoord) gaan we desondanks als één ploeg van start. Het wordt tijd om een verzoekschrift in te dienen om de SOW Mores hierop aan te passen. Wie onderneemt hierin met een petitie het initiatief?

We stuiten na het vertrek direct op een gesloten hefbrug, zodat vele klokkies pas na dit obstakel geactiveerd worden. We stuiteren vervolgens via de Voorkade en de Knight Area Boskoop uit. Het SOW peloton is een fraai kleurrijk lint van blauw en groen dat zich door de gelijkgekleurde polders slingert. Het rode leiderstenue van onze gastrijder (hij heeft de kleur van zijn frame er zelfs op aangepast) valt tussen al die SOW-tenuetjes des te meer op en dat schept in onze eigen Vuelta hoge verwachtingen. Zijn goede rijden deze avond zou echter een prima vorm verraden.

Het is een warme avond met temperaturen die niet zo zeer in september maar vooral in juli zouden passen. Het komt ons prima uit, want het scheelt toch maar mooi een kwartiertje later thuiskomen. En doordat we ook een kwartiertje eerder van het Gemeenteplein zijn vertrokken, kunnen we er zelfs zo laat in het seizoen toch nog een rondje van formaat van maken.

De Côte de Container nabij het overslagbedrijf in Alphen wordt door de meesten aangegrepen om de kuitjes even op spanning te zetten. De afzink voelt ook goed. We zien in gedachten RvE over zijn stuur gebogen, maar onze daler neemt deze avond afscheid als ouderling. En vanwege deze afscheidstoerNee ontbreekt onze meesterdaler echter.

We rijden via Korteraar naar Zevenhoven. Op de Zevenhovensweg gaan we op een lint en wordt de kruissnelheid langzaam aan opgevoerd. Op de Molenweg (door de fietsers ook wel Grotemolenweg genoemd) – het smalle fietspad tussen het graasvee door – gaat het pal tegen de noordoostenwind in en hebben we baat bij het grote gezelschap waarin we rijden. Eenmaal nabij het Noordse Dorp constateren we dat we er eentje missen. Het blijkt onze verslaggever te zijn die met zijn notitieblokje onder de arm en het potlood tussen de tanden geklemd, de groep reeds op de Molenweg had moeten laten gaan. De losgereden beheerder voelt zich nogal bezwaard door het oponthoud dat hij veroorzaakt, maar de groep is eensgezind en brengt hem, refererend aan de SOW Mores, ons motto ‘samenuitsamenthuis’ onder de aandacht. In het vervolg van de rit bivakkeert de sEckretaris in de buik van het SOW-peloton, veilig geborgen tussen allerhande gezonde en zorgzame organen. En wordt de kruissnelheid bevroren op een steady 34, hetgeen de groep inderdaad de groep laat.

We rijden via de immer mooie Meije terug, maar deze avond is het extra fraai vanwege de laagstaande zon die ons met zijn oranje aanblik verwent. Foto’s worden geschoten en eigenlijk trappen we de trappers ongemerkt rond. Enige alertheid is op dit bochtige traject echter gewenst, want tegemoet- of achteropkomende auto’s vinden het soms lastig of ongemakkelijk om een groep van maar liefst 10 renners voorbij te rijden.

Via het Voshol bereiken we de Wijkdijk, alwaar GH en TvK afdraaien richting huis. De overige acht sprinten op het Wonnepad af, waar TvdH tot het uiterste wordt gedwongen door CvE die zich niet zomaar geWonne geeft.

Op het Reijerskoop gaat het – met het einde in zicht – nog even stevig door, zodat er zelfs door sommigen persoonlijke trajectrecords worden gebroken. Keurig voor donker parkeren we onze fiets thuis weer voldaan in zijn beugel. Een warm septemberavondje waarop we toch nog bijna 50 kilometers hebben kunnen fietsen. Jammer dat het licht langzaam maar zeker uit gaat deze maand, het fietsen bevalt ons immers nog zo goed.