RoRoRond negenen verzamelen acht SOW-ers zich in Maarn bij het ‘Heilige Theresia van het Kindje Jezus’-kerkje. We aanschouwen de schade die de Renault van Martin tijdens de heenrit op de N11 heeft opgelopen, en prijzen ons gelukkig dat de twee vervoerde racekarretjes heel zijn gebleven. Als alle bidons in de houders en al het proviand in de zakjes zijn gestopt, starten we voor wat een mooie fietsdag zou worden.
Routeleider JvE had aan de klassieke RoRoRo-tocht nog enkele noviteiten bedacht. Zo reden we eerst noordwaarts om daar de Treekterklim te doen, welbekend uit Jong Levenkampen. Christian had zich goed ingelezen en spurtte na het groene verkeerslicht enthousiast het begin van de helling op. De rest volgde en bovenop werd er op elkaar gewacht net zo lang tot ook Thomas zijn mankerende versnellingsautomaat op orde had. Vervolgens werd de Traaijweg afgedaald en ging het weer omhoog over de Maarnseberg, met van hoog mooi zicht over de Maarnseplas. Een smal bospad voerde ons hoger en hoger, je kreeg zowaar het gevoel dat we al in Luxenburg bezig waren.
We kwamen zo weer uit op de Amersfoortseweg die we gelijk aan vorige edities afdaalden tot in Doorn. Daarna ging het weer omhoog door het Boschoord, een taaie klim waar het veld al best uiteensloeg. Richting Leersum klimmen we nog een stukkie op de Utrechtsebaan en dalen op de Verloopweg, om daarna de Scherpenzeelseweg op te draaien waar het weer klimmen was geblazen. En zo wisselden klim- en daalwerk zich in hoog tempo af. Even kon er op het vlak wat uitgerust worden, maar niet voor lang want al spoedig diende de Bergweg zich aan die de klim naar de Amerongseberg herbergt. Het SOW peloton ontploft en in duootjes wordt de klim van de dag aangevallen: Jurriën en Thomas kleven aan elkaar in het voorste gelid, Christian en Mathijs doen daarachter niet voor elkaar onder, Koen en Martin halen daar weer achter het beste bij elkaar naar boven en Hans en Erwin genieten net ff wat langer van de klimmen. En al die duootjes zouden we op alle verdere klimmetjes terugvinden, het bleek prima te functioneren. Wat een ploegenspel!
In Amerongen overleggen we waar we zouden lunchen, met als uitkomst dat we eerst de lus naar Rhenen zouden doen. Die voert ons naar de Grebbeklim die voor Nederlandse begrippen er best inhakt. Het is allemaal kort van duur maar goed om de beentjes weer even op het betere klimwerk getest te hebben.
foto_2025-08-30_JvE-03
Foto: JvE
foto_2025-08-30_JvE-02
Foto: JvE
foto_2025-08-30_JvE-01
Foto: JvE
foto_2025-08-30_CVE-05
Foto: CvE
foto_2025-08-30_CVE-04
Foto: CvE
foto_2025-08-30_CVE-03
Foto: CvE
foto_2025-08-30_CVE-02
Foto: CvE
We steken op bij een pannenkoekenrestaurant (“De Beer is los’) alwaar de koeken in grote pannen gemaakt blijkt te worden. Men is er niet zuinig met ingrediënten, het krijgt van het SOW-gezelschap een hoge waardering: ‘Uistekend’.
Met nieuwe elan wordt er weer op de rosjes gesprongen om binnen vijf minuten weer in de klimmodus te zitten. De Nieuwe Veenendaalseweg staat op het programma en daarna – via de Lijsterengweg – de klim op de vermaarde Defensieweg. We verorberen nabij Veenendaal nog wat bosrijke klimmetjes en daaltjes om via een duct over de A12 en langs Maarsbergen (waar we bijna nog van de sokken worden gereden door ongeduldigen-op-4-wielen) weer in Maarn te geraken. Mooi op tijd kunnen we weer huiswaarts rijden.
Al met al een prima voorbereiding op het SOWeekend. Met dit niveau zullen we het in Luxemburg mogen en moeten doen. We gaan donderdag nog werken aan onze time trial skills en hebben hopelijk een weekje later nog een laatste training. Tja, we krijgen er eigenlijk niet genoeg van!
Uw verslaggever ter plaatse: Hans van Eck
