Het is warm op het Gemeenteplein, een ambtenaar had nog wel een raampje opengezet. Maar we klagen niet, want wat een heerlijk (fiets)voorjaar hebben we dit seizoen! Christian mag de trekking verrichten en verzamelt daarmee wat kleppers om zich heen. Groep 2 wacht nog even op Tim, terwijl Groep 1 alvast vertrekt zo u hier kunt lezen.
De ‘Zeezien’ is inmiddels een welbekend rondje geworden en we rijden hem zo traditioneel mogelijk: tegen de klok in en trouw aan zoals we hem altijd al hebben gereden. Op het gedeelte langs de A4, achter de geluidsschermen aldaar, haalt groep 2 ons bij. We worden voorbij gestoken in het besef hen niet meer terug te zien vanavond, maar dat zou niet blijken te kloppen. Want in Oude Wetering zien we hen vanuit een polderweg plots opduiken. Is onze route dan toch korter geweest, of is onze kruissnelheid inderdaad dik in orde?
Langs de Kaag zien we onze fietsbroeders weer gestaag van ons weg fietsen, tot we ze in Lisserbroek voor de brug zien wachten. Althans dat denken vijf van ons, rNee ziet groep 2 toch echt ongehinderd door verkeerslichten linksaf de brug opdraaien.
Vanaf Noordwijk begint de speeltuin dat het duingebied al jaren is. Na al die jaren kennen we inmiddels elk hoekje. We genieten volop van de vaart die je er maken kunt en golven gulzig met het terrein mee. Gerard zit af en toe op een gaatje, maar is wel zo taai dat hij nergens breekt. Alle duintjes en boulevardjes worden aangevallen, ook de befaamde klim langs Huis ter Duin. Tussen al het vlammen door zien we aan onze rechterhand de zee met daar net boven een zon die ondergaat. Aan het einde van de Noordwijkse boulevard treffen we de andere SOW-groep. We laten ons op de foto zetten door een vriendelijke vent in een groenblauw tenuetje.
Het laatste stuk door de duinen gaat weer op z’n rapst, het is deze avond helemaal genieten doordat het rustig is en zulk goed weer. We draaien bij Wassenaar landinwaarts waar ons nog wat tegenwind wacht. Deze blijkt overigens best mee te vallen, hoewel dat ook komt door slim gebruik van elkaar te maken. Er worden nog wat viaducten verorberd, tot we weer in de buurt van thuis komen. De Hoogeveenseweg vormt als vanouds het decor voor een slotsprint. MHo verrast echter door plots uit de groep weg te demarreren. Hij kan niet worden bijgehaald door HvE, die voorbij gestoken wordt door RvE die vanuit het achterveld alsnog op zoek gaat naar de gevlogen Marcel. René is in goede doen en haalt net voor de denkbeeldige finish zijn ploegmaat bij.
Bij thuiskomst hebben onze fietsbroeders van groep 2 hun Strava al bijgewerkt. Het was een heerlijk avondje sport en spel geweest.
Uw verslaggever ter plaatse: Hans van Eck
👍👌