Het ziet blauw van de SOW-ers op het Raadhuisplein als het carillion Jan Klaassen schettert. Maar liefst 16 renners, voor zover de Reedactie kan natrekken een absoluut trainingsrecord. Ook de uniformiteit waarin dat gebeurt stemt zeer tot vreugde.
De groep splitst zich in tweeën waarbij als vanouds CvE en EK hun taak van routeleider op zich nemen. René wijst hen nog even op buienradar, op basis waarvan Eelco later blijk zou geven van hoe je een bui juist moet opzoeken.
Hij had wat weken ontbroken, maar het voelde weer goed om zijn links, rechts en rechtdoor weer te horen schallen. We rijden langs Hazerswoude door de polders naar Spookverlaat die diens naam eer aan doet. Want boven dit poldergebied met zijn naargeestige geschiedenis brak de donkere wolk in dikke tranen uit. Stevige druppels waarvan sommige op hagel leken, rolden van de wolkenwangen en storten zich uit over het blauwe achttal. In 200 meter tijd zaten ze doorweekt op hun fietsjes. Schuilen onder het N11-viaduct lieten ze maar aan zich voorbijgaan, zo nat waren ze al geworden.
De bui was van korte duur, want richting Hoogmade zette het avondzonnetje al weer een schijnheilige glimlach op.
Heen en weer langs de A4 werd er in een mooi lijntje gereden. Niet te gek, want de routeleider “had de vorige avond nog gesquasht”. Maar met Jerommeke Verbakel in de gelederen weet je gewoonweg dat de kruissnelheid vroeg of laat op de 35 gelegd wordt. Hetgeen ons allen goed voelde. En bovendien de instemming kreeg van de routepatron.
foto_2021-08-27_1
SV
Ook op de Hondsdijk langs de Oude Rijn richting Koudekerk kroop het achttal in elkaars wiel. Echter net wat te innig, want de kus die het voorbandje van EC gaf aan het achterbandje van MHu was voldoende om Erwin letterlijk de macht over het stuur te doen verliezen. Met een lelijke klap kwakte de onfortuinlijke SOW-er op het asfalt met velschade aan het lijf, valschade aan de fiets en vuilschade aan het tenue tot gevolg. Geschrokken heeft Erwin even tijd nodig om weer op de fiets te stappen. Koersen is er vanaf dat moment niet meer bij. Met een stuur onder een hoek van zo’n 7 graden rijdt de gevallen renner temidden van zijn ploegmaten huiswaarts hetgeen al een hele prestatie is. Niks abandon, gewoon doorfietsen. Maar de vaart was er uiteraard helemaal uit, hetgeen voor een enkele renner (de van een blessure teruggekeerde JWL) eigenlijk prima uitkwam.
Dankbaar dat zo’n smak ook erger kan aflopen, kwamen we nat en geschrokken van een Koude kerk thuis. Onderweg hoorden we de gehavende SOW-er al weer spreken over “kLimburg”. De liefhebber!
Uw verslaggever ter plaatse: Hans van Eck
