Soms heb je dat, je zit tv te kijken. Steven Kazan gaat staan. Je weet wat er gaat gebeuren en je bedenkt je dat hij je dit keer niet in de luren laat leggen. Je knijpt je ogen tot spleetjes en kijkt dwars door die kokers heen. En toch, na het zien van 9 flessen wijn uit twee kokers kom je tot de conclusie dat ie het weer heeft geflikt. Je weet dat het gebeurd maar je kunt het niet tegen houden.
Zo ook vanavond weer opgetogen naar het gemeenteplein. Een dag binnen gezeten en dus vol goede moed om nog even buiten te spelen. De kwartetten werden gevormd en er bleven er 3 over. Ik, Thijs en Thomas. Een neefje of zoiets hoorde ik ergens op het laag Boskoop. Prima, ziet er afgetraind uit dus dat zal wel goed komen.
Het rondje ging over Leimuiden. Via koudekerk, Woubrugge de brasem richting Leimuiden. Dan richting de langeraarse plassen en door naar Korteraar. Aarlanderveen even aantikken even op de treinweg twee fietser opvegen die er ook nog wel zin in hebben. Hoi, dag en dat was Alphen en voordat ik het wist waren we alweer terug in Boskoop. Thijs en Thomas, het zouden zomaar twee assistenten van Steven Kazan kunnen zijn, maar niets is minder waar. Het zijn tempobeulen in het SOWpeletonetje. Waar ik dacht dat het nog april was een iedereen nog eens even lekker moest opwarmen had ik beter moeten weten. Iedere keer denk je dat het mee gaat vallen, maar even vaak tuin je er weer in. Nu moet ik zeggen dat ik daar natuurlijk zelf ook aan heb bijgedragen maar het is al even geleden dat mijn benen om mijn moeder riepen. Maar daar worden we weer sterker van. Op naar volgende week!
Uw verslaggever ter plaatse: Adriaan van Herk
