Onze eigen avondetappe

Op de verlengde Rotteroute richting het centrum van de havenstad gaat ‘het spul op de kant’. De wind lijkt er vrij spel te hebben en scheurt bijna ‘het pack in tweeën’. Vervolgens zien we hoe dik in orde de benen zijn van MHu die we voor het eerst dit seizoen mogen verwelkomen bij een reguliere training. Zijn zondagse oefenrondjes met (of achter?) dochterlief hebben hem geen windeieren gelegd. Ook zijn vorm is top! Evenals HvE trouwens die zich dit seizoen goed weet te handhaven in de buik van het peloton. En wat te denken van GH die het Grote Genieten (van route en omgeving) weet te combineren met gewoonweg hard fietsen.

Op het fietspad door het Kralingse bos houden we onder aanvoering van de GRL het tempo hoog, maar eenmaal langs ‘De Plas’ (waar SV bijna volschiet van de zonovergoten Rotterdamse skyline) is het vooral rustig aan vanwege de vele, vele tegen-tegen-tegen-tegenliggers en andere sporters die er hun ding komen doen. De kopierit die Christian ons ooit heeft voorgerekend, werd trouw aangehouden. Ook dit keer werd er toeristische uitleg gegeven over bijvoorbeeld stadion Woudestein en wie daar ook al weer de bespeler van is.

Met het in beeld krijgen van de Brienenoordbrug, ons verste punt, draaien we ook de wind onze rug toe. Sommige SOW-ers betreuren het dat we de Col over de Maas rechts laten liggen, “maar zo is de route nu eenmaal”. We draaien het fietspad op dat ons eerst langs de Maas en vervolgens langs de IJssel voert. Met de sterke wind vol in de rug wordt het met recht ‘fietsen-met-ondersteuning’. Schaamteloos hard gaat het eraantoe als kleppers als KG en MHo zich op kop nestelen. Ook EC is zichtbaar van zijn griepje af.

Er worden vanuit de buik wat snelheidsbeperkende woorden geroepen om de groep de groep te houden. Maar tja, je benen zullen maar in topvorm steken, dan malen die bijna als vanzelf. Want verderop voorbij Krimpen krimpt er niets aan snelheid en gaat de kruissnelheid wederom tot (ver) boven de veertig. Opnieuw is het duo KG en MHo er verantwoordelijk voor, wat een “HooHooHoogendoorn” doet klinken in een poging om de vaart wat te matigen. Achterin vallen gaatjes die alleen met moeite dichtgereden kunnen worden. Door de grootte van de groep en met orkaankracht in de rug, is het harmonica-effect optimaal, zodat we weliswaar nog wel achter elkaar fietsen maar dan op afstand. Uiteraard wordt er vooraan naar goed SOW-gebruik aan de verzoeken gehoor gegeven en gekalmeerd, zeker als JKH – zich op kop nestelend – letterlijk in woord en gebaar de losgeslagen horde tot orde brengt.

Niet iedereen kende de archiefroute die we vanavond aan het volgen waren, want bij sommigen was de verbazing groot toen we de Col de la Coenecoop opzochten. “Maar ja, zo is de route nu eenmaal”. Als we na het aquaduct onverwacht oostwaarts dreigen te draaien, komt de groep op verzoek van JKH tot stilstand voor enig overleg ter plekke. Zo klinken daar, op een kruispunt van fietspaden, in een open debat diverse meningen: “Vanaf hier zouden we dan afwijken van de originele route”, “We zijn al zo aan het draaien en keren”, “Het gaat soms veel te gek hard”, “Boskoop ligt dáár” en “Zo is de route nu eenmaal”. Goed om je uit te spreken als je ergens wat van vindt, zo doen we dat binnen de SOW (in plaats van bedenkelijke tweetjes te sturen zoals binnen politiek Nederland gebeurt). We besluiten de gearchiveerde (kortere) route te vervolgen.

We fietsen in stevige en voor iedereen doenlijke tred langs de Gouwe richting Boskoop. De bewoners van Boskoop West treffen een geheven brugdek, zodat er nog wat bijgebabbeld kan worden. Eenmaal thuis van onze eigen Avondetappe kijken we stiekem toch weer een aflevering van De Avondetappe, dat prompt een leuk item heeft met Tom Dumoulin die de tijdrit van een dag later heeft verkend en met de benen op de grond naast zijn tijdritfiets voor een rood verkeerslicht “even moet wachten voor de laatste driehonderd meter”. Vermakelijk.