Werkelijk Limburgs Mooiste

Zoals gezegd was de ene klim nog fraaier dan de andere. Meest wat smallere, vaak autoluwe klimmetjes tussen hoog geboomde wegzijden. Je keek je ogen uit, als ze geen zwart zagen tenminste. Het merendeel ervan kenmerkte zich door hun steilheid, vaak heftig maar kort. Of kort maar heftig, net of je het glas nog als halfvol kunt zien. De SOW-ers lieten zich niet afschrikken en volbrachten de venijnige heuvelwegen in meestal dezelfde slagorde, waar uw verslaggever overigens geen zicht op had. Thomas zal ongetwijfeld op het steile asfalt gedarteld hebben, Jurriën vertelde met name daar waar heuvels met klinkers belegd waren te hebben geEckselleerd, Dennis bleek geen voorkeur te hebben en reed tussen het telefoneren door overal even makkelijk, en voor Christian bestaat er geen onderscheid tussen omhoog, vlak of omlaag, die vindt alles even heerlijk. Ton verorberde de percentages weer op geheel eigen wijze, maar zijn vorm verraadt dat hij Primoz van zeer nabij bekeken heeft. Erwin heeft zich dit seizoen herontdekt, ook als klimmer van dit soort felle donders. En Koen, kent die eigenlijk nog mindere dagen? Die fietst het gehele seizoen al zo makkelijk dat fietsen er ook makkelijk uit gaat zien. Uw verslaggever echter voelde op klim 1 de benen al blokkeren en genoot vooral daar waar wegen weer naar beneden leidden.

Hoe indrukwekkend mooi de route ook was, ‘Limburgs Mooiste’ was niet overal even mooi. Zo kende het een heel saai stuk langs de Maas, met in het begin een fietspad vol hinderlijke drempels. Ook de wind stond daar niet gunstig, maar daar kon de organisatie niets aan doen natuurlijk. De rechttoe rechtaan route aldaar werd door de acht SOW-ers aangegrepen om een indrukwekkend groenblauw treintje te formeren, hetgeen in de meest letterlijke zin navolging van andere fietsers kreeg (voor zover die het bij konden benen natuurlijk). Dennis presteerde het overigens om er ondanks onze hoge kruissnelheid uit weg te demarreren om ons treintje verderop op film te zetten.

In Schimmert splitsten zich wegen. DN zat vanwege zijn privé-programma niet helemaal rustig op zijn fiets en maakte een kortere doorsteek naar de finishlocatie, evenals HvE die de boel niet langer wilde ophouden. Het was een wijs besluit.

Alle deelnemende SOW-ers kwamen zo iets eerder of later door de finishboog op het gezellige evenemententerrein waar alle 15.000 (!) deelnemers in gelukzaligheid (en met gratis biertje) over de streep kwamen. Het was een prachtige fietservaring geweest, niet in het minst door het heerlijke fietsweer. En door de geSamenlijkheid waar binnen ons clubje weer volop sprake van was!