Met de fietsen knus tegen elkaar aan in de truck van René en de manschappen knus verdeeld over een zo klein mogelijk aantal personenwagens, is het toch nog een hele armada die op vrijdagochtend naar Gouvy rijdt. Ook vanuit Staphorst en Appel rijden wagens op fossiele brandstof, eigenlijk best weinig klimaatneutraal zo’n SOWeekend.
De familie Boer wordt onderweg ontmoet bij het drinken van een kopje koffie, Ton zien we in het groepsverblijf waar hij de instructies van de uitbaatster reeds heeft ondergaan, inclusief de 3013 van het handige sleutelkluisje.
We betrekken onze kamers en kleden ons om met enige opwinding om de dag die komen gaat. De voorzitter heeft er een Tonbola van gemaakt door de groepsindeling te baseren op volgorde van binnenkomst: de eerste acht die in tenue de keuken binnenwandelen vormen groep 1 van de dag.
Met enkele minuten onderling verschil vertrekken beide groepen kort na elf uur. Al gauw leidt de route ons over een voormalig treinspoor dat er nu als prachtig fietspad bij ligt. Het gaat kilometers zo door, heerlijk zonder hinder van auto’s of hen tot last te zijn. Diverse soorten uitzichten zien we links en rechts passeren, JKH wordt zelfs getrakteerd op een watertoren. Het is soms – ondanks de perfect door Jurriën uitgepijlde route – wel opletten hoe te rijden, soms moet er een hachelijk graspad genomen worden om weer op de route te komen.
Zodra we trek krijgen vinden we in Pronsfeld een Italiaans restaurant. Bij ‘Da Mario’ blijkt het heerlijk eten. Beide groepen treffen elkaar bij Mario en genieten er van de verse pasta. Een perfecte locatie. Ervaringen worden met volle mond uitgewisseld. Mathijs blijkt de Thomas van groep 2 te zijn en andersom, ofwel onnavolgbaar. René doet nog goede zaken door op de fiets voor nog zo’n 35 euro handel te regelen, hetgeen hem in één klap ‘helemaal los’ maakt.
foto_2023-09-22_02
foto_2023-09-22_06
foto_2023-09-22_05
foto_2023-09-22_04
foto_2023-09-22_03
foto_2023-09-22_07
Na de lunch reizen we weer westwaarts, terug naar ons tijdelijke onderkomen in Steinbach (gem. Gouvy). We merken nu hoe lang vals plat het fietspad is waar het eerder zo heerlijk op afdalen was. De weersvooruitzichten hadden gesproken over veel nattigheid in de namiddag en dat liet zich al van ver aankondigen. Donkere wolken waaiden ons tegemoet en op een zeker moment barstte de hemel open. Waar de ene groep verkoos om er met gezinde spoed doorheen te fietsen, vervingen de anderen eerst nog met vele handen het voorbandje van Hans. De buitentemperatuur zakte gevoelig en evenzo die van de heren renners. Het werd bibberen. Of je er nu dwars doorheen reed of in een bushokje zat te schuilen, het rillen was niet te beheersen. Thomas, toch al niet door moeder natuur bedeeld met een vetlaagje, klapperde tot op zijn botten en reed de tocht in steeds lichtere uitvoering uit door enkele keren de maag te legen.
Na in totaal zes gecategoriseerde klimmen arriveerden de beide groepen weer in het huis, waar Christian en Eelco na een snelle douchebeurt de pannenkoekenpannen reeds ter hand namen. Met veel smaak werd de honger gestild en de verbroedering gevierd met sterke verhalen over de eerste koersdag. Slechts enkele pannenkoeken blijven van de vele stapels over, precies genoeg om de maag te vullen van Martin die na afloop van de maaltijd zich meldt. De koude lappen smaken hem best.
Thomas ligt dan reeds op zijn slaapkamer uit te rillen onder een kleedje.
Uw verslaggever ter plaatse: Hans van Eck
👌