Geen koffie in W.A.ssenaar

In tegenstelling tot enkele weken terug koos de routeleider nu wèl voor het fietspad langs de A12, ondanks het feit dat verbods- en waarschuwingsborden en rijplaten de toegang ontmoedigden. Het werd een hele onderneming, met honderden meters kdengkdengkdeng-rijplaten, zanderige stroken, olifantenpaadjes door de bermen en hekken die net aan ruimte lieten om er tussendoor te snieken. Het laatste hek van dit escaperoom-achtige fietspad liet zelfs nul ruimte, maar deze werd door de anders zo brave broeders brutaalweg uit zijn betonnen voet getild. Zonder sporen achter te laten werd het gazen hek overigens ook weer teruggezet.

De renners rijden in formatie de A12 verder uit richting Den Haag. Iedereen verzorgt voor lang of kort het kopwerk, waarbij de kruissnelheid bij de een wat meer terugzakt dan bij de ander. Maar geen probleem, Willem weet dat we wat later zijn.

De Col d’A4 wordt aangevallen met Marcel knap in het spoor van KG, CvE en TvdH, de kanonnen van de avond. Dankzij goed voorbereid werk van de routeleider doorkruisen we Voorburg. We kruisen vele wegen, waar we niet zelden een rood verkeerslicht treffen waarna er weer vanuit nul naar kruissnelheid opgetrokken moet worden. Een uitstekend trainingsparcours dus.

We rijden een bosrijk gebied in, waar op een gegeven moment Paleis Huis Ten Bosch is te bewonderen. Het toegangshek is en blijft gesloten, tijd voor een koninklijk bakkie is er niet. Willem AlEcksander heeft het druk en wij eigenlijk ook. Er wacht vanaf daar nog een flinke lus, weet dan alleen CvE nog.

We rijden langs het Meijendelgebied, maar niet zonder de watertoren aldaar te bewonderen die er zo mooi is gelegen aan het einde van de bomenlaan. Tijd voor een plaatje wordt er niet genomen, want we moeten door. Door het kilometerslange duinengebied manifesteert KG zijn goede vorm en voert samen met CvE ons ploegje aan. Naarmate we Katwijk naderen zien we ook hoe kleppers als MHo en HvE zich in dit heuvelachtige terrein thuisvoelen.

Eenmaal in Katwijk (hebben we eigenlijk de zee zien liggen?) slaan we landinwaarts, alwaar we het bewuste binnenbandje van Thomas van nieuwe lucht voorzien. Dit keer met behulp van een gewoon analoog minipompje, want met e-pomp was er eerder deze avond – zo was aan het gestuiter van TvdH te merken geweest – lucht met klonten gepompt. Na deze pitstop reed TvdH weer als vanouds.

Het fietspad langs de noordelijke rand van Katwijk voert ons gladjes naar Valkenburg. Bij het oversteken van de Wassenaarseweg krijgen we lelijke verwensingen vol ernstige ziektes naar het hoofd geslingerd door een jonge’dame’ die alleen al door onze aanwezigheid kennelijk terstond ongesteld was geraakt. We reden maar schouderophalend verder om ons vervolgens te verwonderen over de nieuwe verkeerssituatie van de Ingenieur Tjalmaweg. Een puik stukje logistiek werk, had hier onze ingenieur Tim misschien een aandeel gehad?

We denderen door, en nemen de Europaweg-klim op eerbiedwaardige afstand van CvE die er als vanouds onnavolgbaar tegenop knalt. Het heeft er alle schijn van dat zijn benen vanzelf gaan stampen zodra de helling zich aandoet. De routeleider is in zeer goede doen, hetgeen overigens ook geldt voor KG die dat langs de N11 de anderen nog weer eens voelen laat. Maar als we nu toch complimenten uitdelen, dan passen die ook aan het adres van MHo (u weet sinds dit weekend: ‘de man van’) die weliswaar grootvader in het kwadraat is maar de trappers nog flink weet te raken. Zijn overnames zijn onverminderd stevig, of is dat juist te danken aan de gelukzaligheid van het opa-zijn? Dat geldt in elk geval voor HvE, die behoedzaam met zijn energie omgaat, zijn momentjes kiest en zich steeds taaier toont. En wat te denken van JKH! Die heeft er een geheel nieuwe, hybride motor in liggen. Stond hij jarenlang juist als ‘diesel’ bekend, hij weet zich nu ook raad met hoge kruissnelheden en het beantwoorden van felle demarrages bergop. En hij geniet er zichtbaar van!

Zodra we JKH in Alphen huiswaarts hebben zien afzwaaien, rijden we de Compierekade in gezwinde spoed uit. Een afsprint wordt achterwege gelaten, zodat de groep de groep blijft. Op de Parklaan wensen we Thomas alvast een fijne fietsvakantie. Zolang hij geen last zal hebben van bubbels in zijn band, wacht de begenadigde renner en met hem enkele andere SOW-ers een bijzondere fietsweek. De rest keek terug op een mooie trainingsavond, waarna we thuis het drankje dronken dat we bij Alex hadden moeten missen.