Drie heerlijke fietsdagen

Ook deze dag merken we hoe beroerd sommige Belgische wegen erbij liggen. In volle vaart een afdaling nemend stuitert bij Thomas een bidon uit de houder en bij René zelfs zijn telefoon.

In Houffalize proberen we een lunchtent te vinden waar ook een broodje of een gebakje te scoren is, maar we moeten ons beperken tot slechts wat drinken. Vandaar is het enkel klimmen naar ons onderkomen en dat doen we dan ook. In de laatste kilometers naar het huis gaan alle remmen nog even los, om een waardig slot te geven aan wat een heerlijk fietsweekend was geweest.

We werden verwelkomd door Eelco die inmiddels opgeknapt was. Hij had gelukkig twee zeer goede dagen gefietst en was soms ook in eerste geledingen gezien. We zakten neer in de zonovergoten tuin waar we de pootjes voldaan strekten. We konden allen tevreden zijn over hetgeen gepresteerd was, waarbij Martin steeds meer het klimtalent lijkt te krijgen van zijn dochter Tamar. En Mathijs dat van zijn vader, want de Boertjes waren overal in het SOW peloton te vinden. Thomas bewees dat slapen in een kamer met een ouwe, snurkende vent hem niet afhoudt van groots presteren overdag, net zo min als dat gold voor Erwin die ondanks zijn eigen gesnurk geen nachtrust inlevert en er overdag gewoon staat. Christian en Jurriën reden vele klimmetjes geSamenlijk en dat beviel de broers prima. Koen reed een voortreffelijk weekend. Het OKG op wielen toonde zijn grootse vorm als het steil of minder steil omhoog ging. Ton trok profijt van een gedegen voorbereiding in Italië en trapte de kilometertjes ogenschijnlijk weer makkelijk weg. Mede bStuurslid Hans verraste ook zichzelf door zich tijdens de klimmetjes (ondanks zijn opgelegde snelheidsbegrenzer van 125 b/m) tot tussen de groepsleden te rijden. En wat te denken van Henk die er na vele jaren weer bij was en zijn Jan Janssen met kenmerkend enthousiasme over de heuvels joeg. JKH kraakte nergens, behalve dan zijn fiets. Hij reed er in puike vorm de klimmetjes mee op. Tim koos als vanouds zijn klimmen uit, hij was derhalve zowel voor als wat verder van achteren te ontwaren. Gelijk zijn muziekkeuze gaat het bij de ingenieur om gezelligheid, bij voorkeur in combinatie met hard stoempen. René daarentegen houdt van de meer verfijnde jaren tachtig muziek. De handelsman reed een gedegen weekend, kwam nergens tekort en genoot met volle teugen (niet alleen van de jam). Zo ook Marcel, die de eigen kuiten weer meerdere malen tartte, zich niet zelden bij de eersten reed en pas in Boskoop zijn statistieken op Strava kon terugkijken.

Thuis ruimen we onze kamers en overige vertrekken op, waarbij Hans zijn bidon vanuit zijn kamerraam leegt in de dakgoot. Het klotst echter pardoes van vijf meter hoogte in de kraag van Koen.

Het grondige opruimwerk komt ons op een gemeend compliment te staan van de verbaasde uitbaatster: “Dat maak ik wel eens anders mee”.

Henk krijgt op het pleintje voor het huis de SOW-bokaal uitgereikt door het bStuurPlus, voornamelijk vanwege “barmhartig en onbaatzuchtig rijden”. Bescheiden (of naar waarheid?) geeft de dolgelukkige bekerwinnaar aan dat “hij eigenlijk niet harder kon”.

Op de thuisreis nemen we na een fast food in Echt afscheid van elkaar.

Al met al: het was een zeer gezellig Samenzijn geweest en drie heerlijke fietsdagen.